คำว่าช็อกยังน้อยไป เมื่อมาเฟียรักสนุกอย่าง เดวิล ธาดาดำรง แม็คไคล์ รู้ว่าตัวเองมีลูกแบบไม่ทันตั้งตัว เป็นพ่อคนโดยไม่ได้ตั้งใจ
งงสิครับ!
แต่นี่ถือเป็นเรื่องราวดีๆ ที่ได้มีโอกาสเป็นแด๊ดดี้ของเด็กน้อย ลูกจึงไม่ใช่ปัญหา แต่ พราวมณี แม่ของลูกนี่สิปัญหาใหญ่ เธอเมินเฉยคำขอแต่งงาน ปฏิเสธที่จะใช้ชีวิตร่วมกับผู้ชายแสนเพอร์เฟ็กต์อย่างนั้นหรือ!
โมโหสิครับ หัวร้อนเลย ความมั่นหน้าหายไปในบัดดล
ลงทุนจีบเมียเหรอ...แน่สิ มาถึงขนาดนี้แล้ว เขาสู้ไม่ถอย อ่อยไม่ลดละ รุกประชิดและจู่โจมเข้าที่ก้อนเนื้อหัวใจเธอ!
“ถอยไปค่ะ”
“อยากอยู่ใกล้ๆ”
วิธีที่เดวิลคิดได้เมื่อคืน ก็คือการเข้าหาแบบหน้ามึนๆ ต้องมึนและด้านเท่านั้น พราวมณีไม่มีใคร เดวิลอยากดูแลอยากปกป้องเธอ และอยากเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเธอกับลูกแบบถาวร
“พะ พูดอะไร” พึมพำไม่เต็มเสียงนัก รีบปิดแก๊สแล้วยกหม้อมาวางบนโต๊ะตัวใหญ่ด้านหลัง
“พูดเรื่องจริง”
“ไม่อยากฟังค่ะ ถ้าจะกินไปนั่งเก้าอี้ดีๆ”
“ได้ครับคุณเมีย”
“คุณเดวิล บอกว่าอย่าพูดแบบนี้” พราวมณีหน้ายุ่งเหยิงกว่าเดิม แต่คนถูกสั่งกลับยื่นหน้ามาใกล้ แล้วอะไรคือ...
จุ๊บ จุ๊บ
“คุณเดวิล! ตาบ้า” พราวมณีหน้าร้อนซู่ ปิศาจตัวร้ายขโมยจุ๊บเหม่งของเธอ จุ๊บตั้งสองทีแน่ะ
