คีรติ เป็นทุกอย่างให้เขาแล้ว นอกจากตำแหน่งเลขานุการส่วนตัวของ หม่อมราชวงศ์อคิน ภิณภัทร รังสิมันต์ เธอยังต้องคอยไปรับไปส่ง ดูแลเขาเกือบตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง และคอยบริการตามแต่เขาจะเรียกใช้
คุณเขาใช้งานเธอหนักเยี่ยงทาส แต่คีรติก็สู้ไม่ถอย ยอมขายวิญญาณเพราะเจ้านายจ่ายหนักแบบที่เกิดใหม่อีกสิบชาติก็หางานที่ได้เงินเดือนมากขนาดนี้ไม่ได้ เธอถือคติว่า ‘มีเงินก็ใช้ผีโม่แป้งได้’ ตราบใดที่เขายังเปย์ไม่อั้น เธอก็ยินดีถวายหัวให้สมกับที่ได้รับรางวัลพนักงานดีเด่นมาหลายปีซ้อน!
“ไหนบอสว่าจะออกมาสูบบุหรี่” หญิงสาวทำเป็นพูดถึงสาเหตุที่เขาชวนเธอออกมาตรงนี้ ยอมรับเลยว่ามันยากที่จะต้านทานไม่ให้ตัวเองลุ่มหลงกับสายตาแบบนั้นของหม่อมราชวงศ์อคิน แต่คีรติวางเขาเสมอเจ้านายมาตลอด ทว่าตอนนี้ดูเหมือนเขาเองก็จะเปิดช่องให้เธอก้าวข้ามเส้นแบ่งระหว่างเจ้านายกับลูกน้องเข้าไปใกล้มากกว่านี้
...ขึ้นอยู่กับว่าเธอจะเอาอย่างไรต่อไป
“ไม่อยากแล้ว” เขาเลื่อนสายตาลงมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากอิ่มของคีรติ มันถูกเคลือบไว้ด้วยลิปสติกสีแดงเบอร์กันดี ดูเย้ายวนเป็นบ้า “มีอย่างอื่นน่าสนใจมากกว่า”
“อะไรคะ”
“ริมฝีปากของคุณ”
“คะ?” มือเล็กยกขึ้นมาแตะริมฝีปากของตนเอง ในใจก็คิดหาคำตอบไปด้วยว่าที่เขาบอกว่า ‘น่าสนใจ’ เขากำลังสนใจมันในแบบใดกัน
วินาทีที่ริมฝีปากของหม่อมราชวงศ์อคินทาบทับลงมาเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านทุกอณูของเส้นเลือด สมองของคีรติขาวโพลนไปชั่วขณะ ตอนที่สติสัมปชัญญะเริ่มคืนกลับมา คีรติก็พบว่าเธอเผยอริมฝีปากจูบตอบเขาไปแล้ว
คุณพระช่วย! นี่เธอกำลังจูบกับเจ้านาย!
