เป็นมหาเศรษฐีเพลย์บอยอยู่ดีๆ เดวิด แบรดลีย์ ต้องมานั่งกุมขมับวันละหลายรอบ เมื่อมีคนยัดเด็กน้อยใส่มือมาให้ไม่ทันตั้งตัว จำใจรับหน้าที่เลี้ยงเจ้าอ้วนที่หน้าตามีเค้าว่าจะเป็นหลานของเขาจริงๆ ในขณะที่แม่ของเด็กน้อยและน้องชายฝาแฝดตัวปัญหาหายตัวไปอย่างลึกลับ
วันดีคืนดีขณะที่เขาพาหลานเดินชมอาณาจักรแอปเปิลอันแสนยิ่งใหญ่ของตน จู่ๆ สโนว์ไวท์ก็โผล่มาขโมยแอปเปิลในสวน เดือนนารา อ้างตัวว่าเป็นน้าสาวและจะมาทวงคืน ‘ไอ้ซ่าขาเบียด’ หลานชายตัวแสบที่ร้องกรี๊ดๆ ดิ้นเร่าๆ อยากจะไปซบอกมหึมาของแม่สาวคนนั้น
ให้ตายเถอะ ชีวิตเขายุ่งเหยิงพิลึก!
แต่จะว่าไป...น้าสาวของหลานชายก็...อึ๋มขนาดนี้...เซ็กซี่ขนาดนั้น...เพลย์บอยจำศีลอย่างเขาก็ชักจะเริ่มคันหัวใจเสียแล้วสิ!
“คุณจะทำอะไร”
“จะจับหลาน”
เดือนนารามองค้อนเขา “แน่ใจเหรอว่าจะจับหลาน ไม่ใช่จับ...”
ดวงตาคมดุถลึงขึ้น พร้อมรอยยิ้มกวนประสาท “คิดว่าฉันจะจับนมเธอหรือไง”
เจอคำพูดลุ่นๆ ตรงๆ แบบนี้ เล่นเอาหญิงสาวไปไม่เป็น แล้วเสมองไปทางอื่น
“วันนี้ดื้อหรือเปล่า” เดวิดถามเสียงอ่อนลง
ไม่มีเสียงตอบ เพราะดิโน่กำลังสนใจกับคุกกี้ชนิดนิ่มในมือที่เดือนนาราเอามาให้กิน เดวิดมองเจ้าอ้วนแทะขนม น้ำลายไหลย้อยไม่สนใจเขาสักนิด แล้วมันยังทำเศษขนมตกลงไปในร่องอกของน้า มือป้อมๆ ยื่นไปจะหยิบเศษคุกกี้ในร่องอกนั่น
เดวิดแกล้งปราม “ทำอะไรน่ะ ขออนุญาตฉันหรือยัง”
ดิโน่ได้ยินเสียงคุ้นเลยหันมามองหน้าเดวิดครู่หนึ่ง แล้วทำเมินหันกลับไปกัดคุกกี้ต่อ
เดวิดจึงถามขึ้นอีก “ว่าไง ดื้อหรือเปล่า รีบตอบฉันมาสิ ไม่ได้ยินที่ฉันถามเหรอ”
“นี่คุณ ดิโน่ยังพูดไม่ได้ จะให้ตอบคุณได้ยังไง”
“ก็ฉันไม่ได้ถามดิโน่ว่าแกดื้อหรือเปล่า เพราะดิโน่เป็นเด็กดี ไม่ดื้ออยู่แล้ว ใช่ไหมครับ”
แล้วเงยขึ้นจ้องหน้าหวานๆ ของเดือนนารา “ฉันถามว่าเธอดื้อไหม ไม่ได้ถามดิโน่ เข้าใจหรือยัง”
“ฉันไม่ใช่เด็กนะคุณ”
ร่างสูงไหวไหล่ยียวน “ฉันคิดว่าเธอเป็นเด็กในสังกัดของฉันเสียอีก”
