ยศสรัน แฮร์ริส ผู้ชายที่เกิดมาเพียบพร้อม ทั้งชีวิตไม่เคยขาดอะไรเลย ยกเว้นทายาทสืบสกุลที่ถูกกดดันจากมารดาว่าต้องมีให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม
‘ทำไงดีอยากมีลูกแต่ไม่อยากมีเมีย’
ทางออกที่ดีที่สุดของเขานั่นก็คือการขอให้ เปมนีย์ เด็กในอุปถัมภ์ ผู้หญิงที่เขาไว้ใจที่สุด ‘ฝากไข่’ จนกระทั่งเขาได้เป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวสมใจ แต่มันไม่ได้ง่ายแบบที่คิด เมื่อฝาแฝด ‘ยี่หวา’ กับ ‘หญ้าหวาน’ กลายเป็นแฝดคนละฝา หน้าตาไม่เหมือนกัน คนหนึ่งหน้าเหมือนพ่อ ส่วนอีกคนหน้าเหมือนใคร?
ปมปัญหาหน้าไม่เหมือน ทำให้ยศสรันต้องพาแม่ของลูกที่เคยไล่ออกไปจากชีวิตกลับเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง ไม่ใช่เพียงเพราะอยากให้ลูกได้มีแม่ แต่เขายังอยากมีเธออยู่ในชีวิตตลอดไป…
“นี่คุณยศ ทำอะไรเนี่ย ปล่อยนะคะ ฉันจะกลับห้องไปนอน” เปมนีย์โวยวายเสียงดัง พร้อมกับดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของยศสรัน
“ก็ฉันกินขนมของเธอไป เธอบอกว่าขอพรได้หนึ่งข้อ ฉันก็ขอไปแล้ว และกำลังรอรับพรที่ขอไว้” ยศสรันพูดพร้อมกับมองหน้าสลับกับมองริมฝีปากเธอ เพราะมันช่างยั่วยวนเสียเหลือเกิน
“เมื่อกี้เธอรู้ไหมว่าฉันขอพรว่ายังไง…”
“ไม่ทราบค่ะ คุณขอในใจ ฉันจะได้ยินได้ยังไง” เปมนีย์มองหน้ายศสรันด้วยความงุนงง
ยศสรันยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะพูดต่อ “ขอให้เธอเป็นเมียของฉันตลอดไป ไม่หนีฉันกับลูกไปไหนอีกไงล่ะ” ไม่พูดเปล่า เขาโน้มตัวลงไปประกบริมฝีปากของเธอทันที
“ปล่อยค่ะ คนขี้โกง” เปมนีย์ทำท่าเหมือนจะขัดขืน
“โกงตรงไหน ถ้าพระจันทร์ไม่ให้พรฉัน นั่นละพระจันทร์ขี้โกง”
“คุณยศ! เดี๋ยวพระจันทร์ก็ลงโทษหรอก”
“ลงโทษเรื่องอะไร ลงโทษที่ฉันอยากจะรักเมียน่ะเหรอ เธอเอาแต่ทำหน้าที่แม่ที่ดี แต่ลืมหน้าที่เมีย หรือไม่รู้ว่าดึกดื่นแบบนี้ เมียที่ดีเขาต้องปรนนิบัติผัวยังไง”
“คุณยศ”
