สุริยะปราการ อภิปรีชา ต้องการเดินทางท่องเที่ยวตามลำพัง จึงลักลอบหนีบอดี้การ์ดที่ครอบครัวส่งมาคุ้มครอง ชายหนุ่มปีนขึ้นไปบนฝ้าเพดานที่สามารถเชื่อมกับห้องอื่น แต่ดันเกิดอุบัติเหตุหล่นโครมลงไปในอ่างอาบน้ำของใครคนหนึ่งเข้า ฝ่าเท้าน้อยๆ ที่ลอยมาประทับหน้า นัยน์ตาเชือดเฉือน และหวิดจะสิ้นชื่อทายาทมาเฟียใหญ่เพราะถูกสาวเจ้าปาดคอตายคาอ่าง
โหดๆ แบบนี้สิใช่เลย ร้ายๆ แบบนี้สิของชอบ...
เขาเอาตัวเข้ามาพัวพันเพื่อให้ ชนวรรณ ยอมหอบหิ้วไปไหนมาไหนด้วย แบบไม่เคยมีสาวไหนร้ายกาจได้ถูกใจเช่นเธอ เอาวะ! ยอมทำตัวเป็นลูกกระท้อนให้หล่อนทุบ หวานได้ที่เมื่อไรมีฟิน!
“ปากนายมีดีตอนไหนรู้ปะ”
“ตอนเก็บไว้จูบเจ้ไง”
ชนวรรณทำท่าพะอืดพะอม “แค่คิดว่าปากรกหญ้าของนายจะมาทิ่มปากฉัน ฉันเอาปากถูสนามหญ้าหน้าบ้านยังจะได้รสชาติกว่า”
คนถูกปรามาสแบะปาก “เชอะ ปากนุ่มๆ ของเจ้ที่เดือดพลั่กๆ เหมือนหม้อไฟน่ะนะ แค่คิดจะสัมผัสก็สยองไปทั้งชีวิตแล้ว ตอนนี้ยังไม่รู้สึกซู่ซ่าเลย สงสัยจะเสื่อมสมรรถภาพทางเพศไปแล้วแน่ๆ”
ชนวรรณชี้หน้าแล้วขยับร่างวิ่งไล่ทันควัน ซึ่งคนปากดีอาศัยความได้เปรียบของช่วงขาที่ยาวกว่าวิ่งหนีหน้าตั้ง
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ มาให้ฉันเอายาขัดห้องน้ำล้างปากซะดีๆ”
เสียงยียวนลอยมาจากร่างที่วิ่งนำหน้า “อย่าลืมผสมน้ำหวานแล้วส่ายนมเยอะๆ ด้วยน้า”
“อ๊าย จับได้จะหักด้ามพู่กันเป็นสองท่อน ปากร้ายนัก”
คนตัวสูงหันมาเต้นฟุตเวิร์กยั่ว “แล้วอย่ามาร้องเสียดายนะเจ้ พู่กันเกรดดีแบบนี้หายากนา หักทิ้งแล้วจะใช้อะไรป้ายจานสีเจ้กันล่ะ”
