เจ้าพ่อเพลิงพายุ รังสิมันต์ บุรุษหล่อเข้ม เจ้าของดวงตาคมกริบฉายแววดุร้ายประดุจสิงโตเจ้าป่า ผู้กุมบังเหียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์คอมเพล็กซ์สุดหรูและโรงแรมชื่อดังติดอันดับของเมืองไทย สาวสวยมากมายที่หมายปองเขาก็กลับเข้าใกล้ชายหนุ่มไม่ได้ เพราะบรรดาลูกๆ หลายตัวที่คอยกีดกัน หากแต่วันหนึ่งพระพรหมท่านก็ลิขิตให้ฟ้าเบื้องบนส่งสาวสวยมานอนสลบไสลอยู่ตรงหน้า เพียงเพ่งพิศหัวใจก็กระตุกวูบกับความงามของสาวน้อยตรงหน้า เขาจึงไม่รีรอแอบเก็บเจ้าหล่อนมาไว้ในอาณาจักรตนเอง
แต่ใช่ว่าเขาจะเลี้ยงดูเธอแบบไม่แตะต้องหรอกนะ ก็เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนเสียหน่อยที่จะไม่รู้สึกอะไรไปกับร่างหอมๆ และทรวดทรงสะท้านใจชายของเธอ บุรุษหนุ่มผู้สะกดคำว่าสุภาพบุรุษไม่เป็นจึงจัดการจับเธอกินเป็นอาหารหวานก่อนนอนซะเลย หากยัยตัวร้ายอย่าง กฎฟ้า ก็หาได้ยอมเออออไปตามเกมอย่างที่คาดไว้ เพราะเธอก็ทำเขาแสบๆ คันๆ ได้เหมือนกัน กลเม็ดเด็ดดวงสารพัดวิธีจึงถูกงัดมาใช้หวังจับกด เอ๊ย! หวังสยบหัวใจเธอ จองตัวไว้รับตำแหน่งแม่ของลูกให้จงได้!!
“ไอ้หมีบ้า ไอ้หมีนิสัยเสีย แกล้งฉันแล้วมีความสุขใช่ไหม ไอ้หมีซาดิสต์ ถ้านายไม่ตายวันนี้ ฉันยอมเป็นแม่หมาเลย”
ร่างเล็กทุ่มร่างที่ใหญ่กว่าตนเองกว่าสองเท่าลงบนพื้นพรม แต่คนร่างใหญ่ขืนตัวอย่างรู้ทัน ผลจึงทำให้ทั้งสองล้มลงไปนอนก่ายกอดกันอยู่ที่พื้น คนที่ทั้งก่ายทั้งกอดจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากนายหมีหื่น
“ปล่อยนะหมีโรคจิต” คนตัวเล็กกว่าดิ้นรนเพื่อให้หลุดจากแขนขาใหญ่โตที่กอดรัดไว้แน่น
“เรื่องอะไร ถ้าปล่อยผมก็น่วมสิ นอนกอดไว้อย่างนี้ดีกว่า ปลอดภัยต่อชีวิตและทรัพย์สิน”
คนหน้ามึนซบลงหลังซอกคอที่หอมกรุ่นและนวลเนียนนักในความรู้สึก อ้อมแขนแกร่งรัดเอวบางไว้แน่นหนา ถึงจะรู้สึกเจ็บๆ แสบๆ ยามที่ยัยหมีน้อยทั้งหยิกทั้งข่วน ผู้หญิงอะไรเหงื่อออกทั้งตัวยังหอมยั่วใจขนาดนี้
“กรี๊ดๆ อย่ามาซบเขานะ เอาหน้าออกไปจากตัวเขาเลยไอ้หมีบ้ากาม” เธอเบี่ยงคอหนี ขนที่คอลุกเกรียว ทั้งกรีดร้องจนเหนื่อยหอบก็หาได้หลุดจากพันธนาการไม่
