เหตุผลง่ายๆ ที่เขาไม่เคยคิดจีบใคร ก็เพราะว่ามันเสียเวลาทำมาหากิน!
ตราศาล จีโอวิน แน็ชโซ่ ผู้ถูกขนานนามว่าเจ้าพ่อคลังเกลือ เปิดประตูเข้าห้องพักมาพบสาวหน้าหมวย เย้ายวน ชวนให้ตบะแตก หนุ่มโสดสุดเคี่ยวเค็มจอมหวาดระแวงฉีกกฎตัวเองโดดเข้าคลุกวงใน สุดท้ายได้เมียแบบไม่ต้องเสียเวลาจีบตามความตั้งใจทุกประการ
แต่เธอไม่ใช่สาวน้อยอ่อนหวานเช่นใบหน้า ศศิธร เรียกร้องค่าเสียหายแพงระยับ สมฉายาเจ้าแม่เกลือสมุทรที่ใครต่อใครตั้งให้ หญิงสาวถือคติอยู่เพื่อเงิน ในขณะที่เขายอมเปิดคลังเกลือของตัวเองจนหมดหน้าตักเพื่อเอาชนะใจเธอ!
“ผมชดใช้ค่าเสียหายให้คุณ สองแสนพอใจไหม”
“สามแสนกำลังสวย ฉันเสียหายไปตั้งหลายรอบ สองแสนน้อยไป”
ศศิธรหันไปถลึงตาใส่ ฮืม...ค่าเงินไทยเท่าไรนะ ตอนนี้สามสิบห้าหรือสามสิบสี่หว่า เธอตวัดตามองคนจ่ายอย่างประเมิน ย้ำเสียงเหี้ยม
“ห้ามเบี้ยวนะยะ”
ตราศาลเอ่ยเสียงเรียบ “สัญญาลูกผู้ชาย แต่ว่าสองแสนห้าเลขสวยกว่า”
ศศิธรเอ่ยเสียงเข้ม “สองแสนเก้าเลขมงคล”
ตราศาลเอ่ยเสียงเรียบ “หน่วยดอลลาร์นะที่รัก สองแสนหกตกลงนะ”
ศศิธรหรี่ตามอง “สองแสนเจ็ดหมื่นห้า รวยแล้วอย่างก”
ตราศาลพยักหน้า เขาว่าเธองกกว่านะ “ตกลงตามนั้น ผิดเองที่รวย”
"โอเค และถ้าฉันท้อง นายต้องจ่ายค่าดูแลวันละห้าร้อย ค่าใช้จ่ายจิปาถะที่มีเพิ่มเติมคนเดียว ค่าอุ้มท้องฉันคิดเดือนละห้าพัน ค่าคลอดอีกสามหมื่น แล้วก็ค่าเลี้ยงดูเด็กอีกเดือนละสองหมื่นละกัน ตกลงตามนี้"
