ทิฆัมพร ถูกส่งมาเป็นตัวแทนเพื่อให้ มนต์ธัช ว่าที่คู่หมายของเพื่อนดูตัวแบบปลอมๆ แต่ มนต์พนัส กลับร้ายยิ่งกว่าที่เข้ามาสวมรอยแทนมนต์ธัชผู้เป็นพี่ชาย เพื่อสืบหาความกระจ่างบางอย่าง
มนต์พนัสจดจำผู้หญิงขายาวคนนี้ได้ว่าเคยมีน้ำใจช่วยเหลือเมื่อครั้งก่อน แต่วันนี้เธอมาในตอนที่เขายังไม่ใช่ตัวของตัวเอง จะจีบก็ไม่ได้ จะปล่อยไว้ก็น่าเสียดาย ด้วยฐานะคู่หมายตัวปลอมจึงทำได้แต่ค่อยๆ ตะล่อมกล่อมเธอมาไว้ข้างกายให้พอได้ชื่นใจบ้างก็เท่านั้นเอง...
“ถ้าอยากให้ครามไว้ใจ ก็เริ่มจากใส่เสื้อก่อนค่ะ” บอกพลางป้ายนิ้วไปที่ตู้เสื้อผ้า
มนต์พนัสกลอกตา คิดอยู่แล้วว่าแผนยั่วคงไม่ได้ผล ยีราฟสาวตรงหน้าเหมือนคนอื่นเสียที่ไหน เมื่อครู่มีทำหน้าเหวอแค่ชั่วอึดใจ แล้วพอตั้งสติได้ แม่คุณก็ขึงตาใส่ ไม่มีละที่จะระทดระทวยขวยเขิน เสียแรงวิดพื้นปั๊มกล้ามอกตั้งนานสองนาน
รอจนมนต์พนัสเดินไปหยิบเสื้อยืดสีขาวเนื้อนิ่มจากในตู้เสื้อผ้ามาสวมเรียบร้อยแล้ว ทิฆัมพรจึงยิ้มให้
“ผู้ชายบางคนก็แปลกนะคะ ชอบถอดเสื้อโชว์เนื้อหนังมังสา คงคิดว่าผู้หญิงจะตกมันเวลาเห็นกล้ามท้องกล้ามอก ครามดีใจนะคะ...ที่พี่โมกข์ไม่ใช่คนแบบนั้น”
มนต์พนัสสะอึกเมื่อโดนเหน็บเข้าอย่างจัง แต่เรื่องอายนั้นอย่าหวัง หนากว่าถนนลาดยางก็หน้าเขานี่แหละ
“นี่ก็อ่อยจนรถอ้อยคว่ำไปสามพ่วงแล้วจ้ะ ครามต่างหาก พี่ทำขนาดนี้แล้วยังไม่หวั่นไหว ตายด้านหรือเปล่า”
“พี่โมกข์”
สายตาประณามที่มองมาไม่ทำให้มนต์พนัสหวาดหวั่น มีแต่จะเพิ่มความคึกคักครื้นเครงตามประสาคนช่างยั่ว
เห็นมือแกร่งยกขึ้นปิดจุกนมของตนเองอย่างแสร้งทำแล้ว ทิฆัมพรที่พยายามจะคงมาดเข้มก็สะกดกลั้นความขบขันไม่อยู่ ยิ่งเมื่อมนต์พนัสใช้ต้นแขนดันเนื้อบริเวณอกของตนเองให้ชิดกันและส่ายไหล่ยั่ว สาวร่างสูงก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น
“อย่ามัวหัวเราะ สนใจรีบจับจอง กดดอกจันเก้าเก้าเก้าเก้าแล้วโทร.ออก พิเศษสำหรับท่านที่โทร.มาสายแรก อนุญาตให้หอมตรงไหนก็ได้”
