ภาพลักษณ์บุรุษหนุ่มผู้เย่อหยิ่ง ดุดัน ของ พ่อเลี้ยงดอม ดนัยภัทร คาร์เตอร์ ไม่ได้ทำให้ อารยา หวั่นเกรงแต่อย่างไร สาวน้อยที่เพิ่งจะย้ายมาอยู่ไร่ข้างเคียงพยายามจะเข้ามาเปิดประตูหัวใจที่ปิดตายมานานด้วยมารยาร้อยเล่มเกวียน สิ่งที่เขาจะปฏิบัติต่อเธอจึงมีเพียงความเมินเฉย แต่...เจ้าหล่อนก็ท้าทายร่างกายและหัวใจของเขาโดยไม่คิดย่อท้อ เพราะอารยาวางเดิมพันไว้สูงมาก ถ้าเธอชนะ สิ่งที่ได้คือหัวใจของพ่อเลี้ยง!
“เด็กคนนี้ รู้จักคำว่ามารยาทไหม ที่นี่ไร่ของฉัน”
“อายบอกพ่อเลี้ยงแล้วไงคะ ว่าเตรียมรับมือให้ดี อารยาคนนี้ไม่ได้มาเล่นๆ”
“ฉันไม่สนุกกับสิ่งที่เธอทำ”
“ถ้าพ่อเลี้ยงไม่กลับไปกินข้าวเย็น อายก็จะนั่งสวยๆ ดูวิวลำธารนี้เป็นเพื่อน” เลิกคิ้วเล็กๆ ชอบใจที่ได้ทำให้อีกฝ่ายโมโหต่อการอยากเอาชนะ
“เธอมันนางมารร้ายชัดๆ”
“นางฟ้าต่างหากล่ะคะ สวยขนาดนี้ เอ...สงสัยพ่อเลี้ยงจะตาไม่ถึง จึงเห็นว่าคนสวยกลายเป็นนางมารไปเสียได้” ต่อว่าอย่างไรก็ไม่โกรธหรอก รู้ว่าหัวใจพ่อเลี้ยงคงกำลังแปรปรวนระส่ำระสายกับการมาของเธอ
“หลงตัวเอง”
