ฐาปณวงศ์ นักธุรกิจหมื่นล้าน ดีกรีสถาปนิกหนุ่มนักเรียนนอกไฟแรง เขาเข้าไปปรึกษางานที่วังศุภฤกษ์ และได้พบกับ หม่อมราชวงศ์หญิงภิญญดา เธอเปรียบดั่งดอกฟ้าราคาแพง ภายใต้เรือนร่างบอบบางผิวขาว อมชมพู หญิงสาวกลับซ่อนนัยน์ตาสีฟ้าอมเทาคล้ายสตรีชาวตะวันตกชวนให้น่าค้นหา บุรุษหนุ่มเจ้าเสน่ห์ใช้วิธีเข้าหาเนียนๆ และเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะใจคุณหญิงหนูดาผู้งดงามอ่อนหวาน
เขาพร้อมจะเปิดหัวใจตนเอง แล้วเธอเล่าจะทำฉันใด...
“ทำไมคุณต้นถึงมั่นใจว่ารักหนูดาและหยุดที่หนูดา”
“เพราะผมรู้จักหัวใจตัวเองดี” เขายิ้มน้อยๆ เอื้อมมือไปลูบศีรษะเธอเบาๆ “จะว่าผมเป็นโคแก่ชอบหญ้าอ่อนก็ได้นะ แต่ผมรู้สึกรักคุณหญิงหนูดาคนนี้”
หญิงสาวหัวเราะคิกคัก ก่อนจะพยักหน้ายิ้มน้อยๆ
“หนูดาจะคิดดูก่อนนะคะ”
“อ้าว...” ชายหนุ่มอุทาน “ทำไมงั้นล่ะ”
“หนูดาอายุยังน้อย” เธอว่าเสียงหยอกเย้า “ต้องดูนานๆ เพราะคุณต้นเป็นเพลย์บอยมาก่อน ต้องระวังไว้หน่อย”
คนฟังหัวเราะขัน พลางเอื้อมมือไปลูบศีรษะคนที่ก้มหน้าถักไหมพรมต่อแรงๆ “ไอ้คุณชายพลมันสอนมาใช่ไหมฮึ!”
หญิงสาวยิ้มขัน ก่อนจะหันไปมองเขายิ้มๆ
“พี่ชายพลไม่ได้สอนหรอก แค่เตือนเฉยๆ...หนูดาคิดเองต่างหาก” เธอทำเสียงเย้าจนเขาหัวเราะ
“แต่หนูดาก็ชอบคนแก่นะคะ ดูๆ ไปก็น่ารักดี”
พูดดีแบบนี้ เห็นทีเขาต้องให้รางวัลเป็นหอมสักฟอด!
