วินเซนต์ แซงแคลร์ ซีอีโอหนุ่มหล่อมาดผู้ดีเจ้าของกิจการโรงแรมเครือชาร์แดงเดอมองก์ ที่มีสาขาทั่วโลก เขาคืออาชาหนุ่มที่ควงสาวสวยมานับไม่ถ้วน จะมีก็แต่สไตลิสต์ส่วนตัวอย่าง รินรดา เท่านั้นที่ วินเซนต์ ไม่คิดจะล่วงเกินแม้แต่ปลายเล็บ แต่เธอกลับไปโพนทะนากับลูกน้องทั้งโรงแรมว่าถูกเขากินทุกวี่ทุกวันหลังอาหาร ให้ตายสิ! นี่รินรดากำลังต้องการอะไร เขาจะต้องรู้ถึงจุดประสงค์ของเธอให้ได้ แล้วจะขอถามกลับสักคำว่า แม่ลูกน้องสาวตัวกะเปี๊ยกยังอยากจะทำให้เรื่องโกหกกลายเป็นเรื่องจริงหรือไม่!
“คุณคิดว่าผู้หญิงดีๆ ที่ไหนเขาจะแอบอ้างว่าเคยมีอะไรกับผู้ชายจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วบ้าง!”
“มันก็แค่...กระดุม ไม่เกี่ยวกับเรื่องอย่างว่าสักหน่อยนะคะ”
“คุณก็รู้ว่ากระดุมสำหรับผมมันหมายถึงอะไร!”
พูดพลางหยิบหลักฐานออกจากลัง วินเซนต์ชูกระดุมไว้ตรงหน้าหงส์หยกน้อยราวกับเงินเพนนีที่ใช้ซื้อตัวเธอ
“ใช่ และกระดุมนี้หมายถึงเรื่องบนเตียงระหว่างผมกับคุณ เรื่องบนเตียงที่ไม่เคยเกิดขึ้น!” หนุ่มเพลย์บอยพูดเรื่องน่าอายหน้าตาเฉย ทั้งๆ ที่รินรดาพยายามเลี่ยงไปใช้คำน่ารัก บางทีเธอควรเรียกมันว่าการชุบบานาน่า
“มันเป็นศักดิ์ศรีของแซงแคลร์ และผมจะไม่ยอมให้คุณทำให้มันแปดเปื้อน”
“งั้นฉันจะเอามันไปทิ้งค่ะ จะแก้ข่าวเรื่องนี้กับทุกคนด้วย”
“ไม่ต้อง ผมคิดว่ามันมีวิธีที่ง่ายและรวดเร็วกว่านั้นเยอะ” น้ำเสียงยะเยือกเอ่ยขัด
“จะทำอะไรคะ”
