แม้เวลาจะล่วงเลยมากว่าสามปีแล้ว แต่ มัลลิกา เรืองวัฒนา กลับไม่เคยลืมเลือน ‘มิสเตอร์แบล็กแมน’ ชายปริศนาในชุดดำกับมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันงาม บุรุษหนุ่มผู้ช่วยชีวิตเธอและลูกชาย (กำมะลอ) ในคืนนั้นได้เลย และในที่สุดวันนี้ก็มาถึง! วันที่เขากลับมาเรียกร้อง ‘ค่าตอบแทน’ จากเธอและลูกด้วยการแต่งงาน เสน่หาเย้ายวนและการรุกเร้าแบบไม่ผ่อนปรนคือสิ่งที่มัลลิกาไม่อาจหลีกเลี่ยง หัวใจที่เคยคิดว่าแกร่งดั่งหินผากลับสั่นคลอนเพียงแค่ได้สบกับสายตาคมกริบคู่นั้น เรียวขาที่เคยคิดว่ามั่นคงกลับอ่อนเปลี้ยเพียงเพราะถูกสัมผัส และดูเหมือนยิ่งดิ้นรนให้หลุดพ้นมากเท่าไร เธอกลับยิ่งถูกร้อยรัดไว้ในอ้อมกอดของเขามากขึ้นเท่านั้น!
แอรอน มอร์แกน มหาเศรษฐีหนุ่มรูปหล่อเจ้าของธุรกิจส่งออกมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์รายใหญ่ นึกขอบคุณคุณย่าสุดที่รักยิ่งนักที่ออกคำสั่งให้เขารีบหาเมียโดยเร็วที่สุด เพราะนั่นคือสาเหตุที่ทำให้เขาได้เจอกับ ‘แม่กวางน้อย’ อีกครั้ง มัลลิกายังคง ‘เย้ายวน’ และน่า ‘ลิ้มรส’ ไม่ต่างจากเมื่อสามปีก่อน จนเขาต้องรีบทำทุกอย่างเพื่อให้ ‘ได้’ เธอมาครอบครอง แล้วก็แทบจะสำลักความสุขตาย เมื่อได้รู้ว่าหม้ายพรหมจรรย์คนนี้ร้อนแรงเพียงใด!
“แล้วนี่จะทำอะไรคะ” มัลลิกาถามเสียงสะท้านพร้อมทำหน้าตาตื่น สายตาวิบวับที่คนตัวโตทอดมองมาทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้อง
“ลิก้าก็น่าจะรู้นี่นา ว่าเวลาอยู่บนเตียงแบบนี้ ผัวเมียเขาทำอะไรกัน ในเมื่อลิก้าก็ผ่านการมีสามีมาแล้ว” น้ำคำกระเซ้าเย้าแหย่ที่หลุดออกมาจากปากรุ่มร้อน ทำให้คนฟังถึงกับไอแคกๆ ออกมาเพราะสำลักน้ำลาย
“ไม่รู้หรอกค่ะ ตอนนี้ลิก้าเป็นคนโง่” มัลลิกาแสร้งเฉไฉและตีหน้าตาย ความใจแข็งของเธอกำลังทำให้เขาทรมานเจียนคลั่ง
“หวานใจจ๋า อยาก ‘รัก’ ลิก้าใจจะขาดแล้ว คนอะไรน่ากินไปทั้งเนื้อทั้งตัวเลย แถมยังยั่วได้ใจชะมัด” เมื่อเห็นเมียรักไม่เล่นด้วย แอรอนก็เริ่มโอดครวญเสียงละห้อย ท้ายประโยคพูดพลางส่งสายตาระยิบระยับ มองมาราวกับเธอเป็นขนมหวานเลิศรสที่เขาปรารถนาจะลิ้มลอง
“ลิก้าเปล่ายั่วสักหน่อย อย่ามาใส่ความกันนะ” มัลลิกาบ่นอุบด้วยท่าทางกระเง้ากระงอด
“ก็ท่าทางเอียงอาย หน้าแดง ปากเจ่อแบบนี้แหละ ที่เขาเรียกว่ายั่ว แม่ดาวยั่วของนายแอรอน” พ่อหนุ่มหล่อบรรยายพลางยิ้มใส่ตา
“บ้า!” ตวาดแว้ดด้วยความอับอาย ผิวแก้มเนียนร้อนฉ่า ความไร้เดียงสาของเธอกระตุ้นต่อมความ ‘อยาก’ ของเขาได้อย่างมหาศาล ก่อนจะส่งเสียงคำรามกระหึ่มออกมาราวกับจะคลั่งเสียให้ได้
“ขี้อายแบบนี้ แล้วเมื่อไรผมจะได้มอบ ‘ความเป็นสามี’ ให้คุณล่ะทูนหัว” เจ้าของเสียงแหบพร่าก้มใบหน้าหล่อจัดลงมาจนชิดพวงแก้มสีแดงระเรื่อ ทำเอาคนไม่ประสาแทบหลอมละลายไปกับความหวามไหว และประกายตาร้อนแรงที่ทอดมองมาอย่างไม่ลดละ
