เนื้ออุ่น สาวเพิ่งโสด ผู้มองโลกในแง่ร้าย กำลังเผชิญกับปัญหาอันยิ่งใหญ่ เมื่อสวรรค์กลั่นแกล้งส่ง พ่อโคแก่หน้าละอ่อน เข้ามาก่อกวนชีวิตสาวโสดอันสงบสุขของเธอ เขาคือจอมมารร้าย ผู้ชายแปลกหน้าที่อ้างว่ารู้จักเธอ ตามด้วยข้อกล่าวหาแสนแปลกว่าเธอไปขโมยจูบเขาในคืนหนึ่ง ฮึ! กุลสตรีอย่างเธอน่ะหรือจะเที่ยวไปจูบใครซี้ซั้ว แล้วที่น่าโมโหกว่าอะไรทั้งหมดก็คือเขายังมาเปิดร้านกาแฟบนบล็อกถนนเดียวกันกับร้านแม่เนื้อทองของเธออีกด้วย เนื้ออุ่นพยายามจะหนี แต่มารร้ายก็ยังตามราวีไม่เลิกรา
โอ...แล้วเธอจะทำยังไงดี เพราะยิ่งหนีก็ยิ่งใกล้ หัวใจก็ยิ่งหวั่นไหวให้กับความเจ้าเล่ห์ของจอมมาร นี่เธอคงไม่ได้ถูกมารร้ายล่อลวงไปแล้วหรอกนะ!
“ฉันเป็นผู้หญิงจืดชืดหรือเปล่า”
“ไม่”
น่าประหลาดจริงๆ สีตาของเขาเป็นสีที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ตาสีประหลาดของเขาทำให้เธอนึกสงสัยว่าเขาอาจจะมีสายเลือดตะวันตกผสมอยู่ในร่างกาย ดวงตาของเขามีแรงดึงดูดลึกลับ เช่นเดียวกับทะเลลึกสีครามที่ซ่อนปริศนาเร้นลับเอาไว้ เธอขยับเข้าไปอีก เขามีทีท่าระวังระไวขึ้นมาทันที ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ชอบสาวช่างรุก อา...คอสโมบอกเอาไว้แบบนั้น แต่...ช่างปะไร เธอก็แค่อยากจะได้คำตอบ
“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่ได้จืดชืด”
“อันที่จริง...” รอยยิ้มจางๆ ผุดขึ้นที่ริมฝีปากสวย เห็นเขี้ยวสองข้างที่มุมปาก
“ผมไม่รู้หรอก”
สายตาของเขาเลื่อนลงมาที่ริมฝีปากของเธอ บอกกลั้วหัวเราะ
“ผมไม่เคยกินคุณ ผมจะรู้ได้ยังไงว่ารสชาติของคุณเป็นยังไง”
เธอไม่ใช่ของกิน เขากำลังทำให้มันกลายเป็นเรื่องขบขัน แต่เธอไม่ขำด้วยหรอก เธอเอียงคอมองเขา มอง ใบหน้าหล่อเหลา คิ้วเข้ม ดวงตาลึก จมูกโด่ง เรื่อยลงมาถึงปาก ปากที่น่า...
เท้าเธอก้าวไปข้างหน้า ทว่าโชคไม่ดีเลย เท้าของเธอดันสะดุ้งขอบกระเบื้องที่ปูไม่เสมอกัน ร่างอวบอิ่มถลาไปหาอ้อมกอดของเขา หนุ่มนิรนามกางแขนออกเพื่อรับตัวเธอไว้โดยสัญชาตญาณ ร่างสูงล่ำสันเซไปปะทะประตูห้องน้ำหญิง
“อุ๊ย!”
ร่างของทั้งคู่แนบชิดติดกัน มือเล็กๆ ของเธอขยุ้มอยู่บนอกเสื้อ ‘สะบายดีหลวงพะบาง’ จมูกได้กลิ่นเบียร์จางๆ จากตัวเขา กลิ่นอาฟเตอร์เชฟอ่อนๆ และกลิ่นผิวเนื้อของผู้ชาย กลิ่นที่ไม่เหมือนอดีตคนรัก เป็นกลิ่นผู้ชายที่สดใหม่กว่า อืม...น่าชื่นใจกว่า
“คุณมีปากที่สวย” เธอหรี่ตามองเขา พูดออกไปอย่างที่คิด
สวรรค์ทรงโปรด เธอเพิ่งบอกเลิกกับคนรักเก่า แต่ทำไมหัวใจของเธอถึงเต้นผิดจังหวะเพราะผู้ชายอีกคน
“บางทีผมก็คิดว่าคุณกำลังเมา” เขาเลิกคิ้ว ยิ้มสวยให้เธออีกแล้ว
“ฉันไม่ได้เมา”
“คุณไม่ได้อยากกินผมหรอกใช่ไหม” เขาหรี่ตามองเธอ แสร้งทำหน้าหวาดระแวง เธอหัวเราะในลำคอ มุมปากของเนื้ออุ่นกระตุกยิ้มชั่วร้าย เขามันเป็นคนกวนประสาทและหลงตัวเองจริงๆ
“ไม่” เนื้ออุ่นส่ายหน้าช้าๆ ก่อนฟันธง “รสชาติของคุณต้องไม่ได้เรื่องแน่ๆ”
“จะรู้ได้ยังไง ถ้ายังไม่ได้ลองชิมดู”
ปากของเขาโน้มลงมาหาเธอหน่อยหนึ่ง คราวนี้เป็นเธอเองที่สูดหายใจลึก
