‘ไอวาริน’ งงมากที่จู่ๆ ก็ถูกยัดเยียดให้แต่งงานกับ ‘เตชินท์’ ลูกชายคนโตของผู้มีพระคุณ
ใจอยากตะโกนว่าเธอชอบคนเล็ก...
ไม่ได้ชอบคนโต แต่ก็ทำไม่ได้
คำว่าบุญคุณมันค้ำคอ
สุดท้ายหนีไม่พ้น แต่งก็แต่ง
แต่งเสร็จ ทำลูกให้มันจบๆ ไป
ยังไงเธอก็ไม่มีทางจะหลงเสน่ห์ผู้ชายเย็นชาที่มีดีแค่หน้าตาแน่นอน
‘เตชินท์’ รับรู้มาตลอดว่าเจ้าสาวในอนาคตของเขาคือใคร
ถึงอย่างนั้นก็ทำแค่คอยมองเธออยู่ห่างๆ อย่างเงียบๆ จนรู้ว่าหญิงสาวแอบชอบน้องชายของเขา
เอาแล้วไง คนของเขาจะปล่อยให้ถูกน้องชายแย่งไปมันใช่เหรอ
แย่งมาแย่งกลับไม่โกง
น้องที่เล็ก (คุณเล็ก) กระทั่งชื่อ จะมาสู้พี่ที่ใหญ่ไปทุกอย่าง ตั้งแต่ชื่อ (คุณใหญ่) ยัน...ชื่อเสียงอย่างเขาได้ยังไง
“พี่เคยบอกไหมว่า…พี่ชอบกินนม”
“เดี๋ยวขวัญไปบอกให้แม่บ้านเอานมมาให้นะคะ”
“ไม่ต้องไปหรอก พี่ไม่ได้ชอบกินนมวัว แต่พี่ชอบกินนมเมีย”
ดวงหน้าสวยหวานแดงระเรื่อ เมื่อชายหนุ่มดูดชิมเม็ดเชอร์รี่สีแดงอย่างหิวกระหาย ในขณะที่มือก็บีบเคล้นอย่างมันมือ เขารู้จักร่างกายหญิงสาวดี
“อา...พี่ใหญ่ขา เกเร ขี้โกง” หญิงสาวไม่สามารถกลั้นเสียงได้อีกต่อไป ชายหนุ่มไล้เลียยอดอกเธออย่างไม่ปรานี
“ชอบไหมครับ ฮึ”
ไอวารินไม่ตอบ ได้แต่แอ่นอกให้ชายหนุ่มได้ดื่มกินเธอถนัดมากขึ้น
“ว่าไงครับ พี่อยากรู้ว่าขวัญชอบให้พี่ดูดนมไหม”
“พี่ใหญ่แกล้งขวัญเหรอคะ”
“ไม่ได้แกล้ง แต่ถ้าขวัญไม่ชอบงั้นพี่หยุด…”
“ไม่ค่ะ…ขวัญ ชอบให้พี่ใหญ่ทำ…อื้อ”
ชายหนุ่มดูดยอดอกสาวอย่างมูมมามและร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ตามความต้องการ เขาแทบไม่อยากเสียเวลาในการปลดเปลื้องเสื้อผ้า เพราะตอนนี้เขาอึดอัดเสียจนอยากจะปลดปล่อยความต้องการเต็มที
“ขวัญทำให้พี่กลายเป็นคนหยาบคายรู้ไหม”
