จากเด็กสาวพิการที่สามารถสื่อสารกับวิญญาณได้ เธอถูกฆาตกรรมจนถึงแก่ความตาย มาเกิดใหม่ในร่างของ เหยียนเหม่ยเซียน แต่ก็ยังนำความสามารถพิเศษนี้ติดตัวมา
แล้วเรื่องราวไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อเธอพลัดตกลงไปในหุบเหวไร้บึ้ง และได้พบเจอกับ จ้าวอวี้หลง ในสภาพคล้ายคนตาย เธอจึงช่วยรักษาเขาจนหายดี
บุญคุณต้องตอบแทน เมื่อมีจิตปฏิพัทธ์ก็ย่อมหวงแหนผู้มีพระคุณ เขาจึงมอบป้ายหยกไว้ให้เป็นสิ่งแทนใจ...
อายุขัยของคนเราจะว่าสั้นก็สั้น จะว่ายาวก็ยาว แต่สำหรับเขา แม้ในยามที่สิ้นอายุขัยแล้ว เขาก็จะขอติดตาม ‘นาง’ ทุกภพชาติไป!
“ท่านอ๋อง ยังไม่เลิกงอนเหม่ยเอ๋อร์อีกหรือ”
เปรี๊ยะ!
เสียงถ้วยชาแตกร้าวเสียดแก้วหูเธอยิ่งนัก เหยียนเหม่ยเซียนกลืนน้ำลายอึกใหญ่ มองถ้วยชาที่วางนิ่งอยู่
“ท่านอ๋องเจ้าขา เลิกงอนเหม่ยเอ๋อร์เถิดนะเจ้าคะ วันนี้ขบวนทูตจะเคลื่อนเข้าเมืองหลวงแล้ว พาเหม่ยเอ๋อร์ไปชมเสียหน่อยได้ไหมเจ้าคะ” เหยียนเหม่ยเซียนเกาะแขนเขาอีกครา รอบนี้เอาใบหน้าใสๆ ถูไปมาด้วยหวังให้เขาใจอ่อน
“ท่านอ๋องไม่อยากไปกับเหม่ยเอ๋อร์หรือเจ้าคะ”
“อยากไปหรือ”
“อยากไปเจ้าค่ะ เหม่ยเอ๋อร์อยากไปกับท่านอ๋อง”
“ไม่ดีกว่า”
“ท่านอ๋อง” เด็กสาวทำปากเบ้ “ก็ได้เจ้าค่ะ ถ้าท่านอ๋องไม่ไป เหม่ยเอ๋อร์ไปเองก็ได้ เผื่อจะได้เจอกับ...”
หมับ!
“ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าไปเจอกับชายใด เหม่ยเอ๋อร์”
