ดาร์เลเน่ ชาครียา กริมเมอร์ สาวน้อยแสนซนที่พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องคนที่เธอเคารพรัก หญิงสาวเข้าใจว่า นิลปัทม์ เศวตพิมล หนุ่มเนื้อหอมฟุ้งกำลังให้ความสนใจบอดี้การ์ดสาวคนสวยของตัวเอง เธอจึงต้องเข้าไปขอเคลียร์เสียหน่อย แต่ถ้าเขายังเล่นลิ้นไม่ยอมฟัง ได้เห็นดีกันแน่!
นอกจากดาร์เลเน่จะเข้าใจผิดแล้ว เจ้าหล่อนยังดื้อดึงแผลงฤทธิ์ไม่เข้าเรื่อง นิลปัทม์หน่ายจะต่อปากต่อคำจึงจับหญิงสาวยัดลงเรือสำราญของตัวเอง ขโมยตัวเธอมาดัดนิสัยให้เข็ดหลาบด้วยวิธีที่สร้างความพึงพอใจให้เขามากที่สุด!
“แค่นี้ทำเป็นตกใจ ทีเมื่อคืนละนอนกอดผมแน่นทั้งคืนเลย”
นิลปัทม์บ่นงึมงำ พลางกดเพิ่มน้ำหนักมือไปแถวๆ สะโพกสอบเพราะตอนนี้อาการปวดแปลบเริ่มเพิ่มมาเรื่อยๆ
“คุณปัทม์พูดว่าอะไรนะคะ เมื่อคืนเจ้าขานอนกอดคุณปัทม์ทั้งคืนงั้นเหรอคะ”
“ใช่! เจ้าขานอนกอดผมทั้งคืนเลย เดี๋ยวนอนกอดแขน เดี๋ยวเอาขามาก่าย ทำเอาผมแทบนอนไม่หลับ”
“กรี๊ดดดดดดดดด คุณปัทม์นิสัยไม่ดี ผู้ชายเฮงซวย ผู้ชายสับปลับ ไหนบอกว่าจะยกเตียงนอนให้เจ้าขานอนคนเดียวไง แล้วทำไมคุณปัทม์ถึงทำแบบนี้ นี่แอบแต๊ะอั๋งเจ้าขาทั้งคืนเลยใช่ไหม คุณปัทม์ทำอะไรเจ้าขาหรือเปล่า โอ้! ม่ายนะ นี่เจ้าขาสูญเสียความสาวให้กับคนแก่คราวลุงไปแล้วหรือนี่ โถ! ชีวิตของคนน่ารักชื่อเจ้าขา ทำไมถึงได้อาภัพอย่างนี้เนี่ย ฮึ! เพราะคุณปัทม์คนเดียวเลย เจ้าขาเลยต้องมีมลทินติดตัว ตายซะเถอะ นี่แน่ะ นี่แน่ะ เจ้าขาจะฟาดให้ตายเลย”
โดยไม่รอฟังคำแก้ตัวใดๆ จากจำเลยหลังยอกที่นั่งทำหน้ามึนอยู่ข้างเตียง ดาร์เลเน่ที่พร่ำพรรณนาถึงความเศร้าเสียใจที่ต้องสูญเสียความสาวก่อนวัยอันควรก็กลิ้งตัวกลับไปบนที่นอน แล้วหยิบเจ้าหมอนหนุนศีรษะใบโตติดมือมาหนึ่งใบ ก่อนใช้หมอนใบเดียวกันนี้เป็นอาวุธในการทำร้ายจอมโจรปล้นสวาทด้วยการออกแรงฟาดและฟาดไปที่ร่างกายของนิลปัทม์ จนชายหนุ่มต้องยกมือปัดป้องเป็นพัลวัน
“เจ้าขา หยุด!”
“ไม่หยุดค่ะ คุณปัทม์นิสัยไม่ดี คุณปัทม์เป็นตาแก่บ้ากาม แค่โดนถีบตกเตียงยังน้อยไป เจ้าขาต้องตีให้หนักๆ นี่แน่ะๆ ๆ ๆ เอาให้ช้ำในตายเลย ย้ากกก”
“โอ๊ย! พอได้แล้ว ผมเจ็บนะ”
“ก็แน่ละ เจ้าขาตั้งใจตีให้เจ็บนี่ วันหลังจะได้ไม่ทำแบบนี้อีก ตีๆ ๆ ๆ”
