อดิล บิน ฟาอัส เจ้าพ่อเหมืองอัญมณีรายใหญ่ของโลกที่ชอบขลุกตัวอยู่กับฝุ่นควันในเหมือง มากกว่าแสงสีศิวิไลซ์ของเมืองหลวง แต่ธรรมดาของชายชาตรีก็ย่อมมีความต้องการหาความสุขชั่วครั้งชั่วคราว เรียกใช้สาวสวยในยามเปลี่ยวเหงาบ้าง แต่มันต้องไม่ใช่กับสาวบริสุทธิ์อย่าง ณดาดาว
สาวพรหมจรรย์! คือผู้หญิงที่เขาหลีกเลี่ยงมาตลอด และเมื่อเกิดความผิดพลาดจากคนสนิทที่รับเอาหญิงสาวที่ไม่ทราบที่มาที่ไปแน่ชัดมาเสิร์ฟให้ถึงเตียง ความวุ่นวายทั้งหมดทั้งมวลจึงเกิดขึ้น!
“คุณหมายความว่ายังไง”
“ก็หมายความตามที่พูดนั่นแหละ หรือจะต้องให้ผมย้ำด้วยการกระทำอีกรอบคุณถึงจะเข้าใจว่าผมมีสิทธิ์อะไรในตัวคุณ”
อดิลว่าพร้อมกับย่างสามขุมเข้าหาอย่างใจเย็น ในเมื่อคุยกันด้วยภาษาพูดมันไม่รู้เรื่องเสียที ชายหนุ่มเลยคิดว่าควรใช้ภาษากายคุยดีกว่า ให้มันรู้ไปสิว่าหล่อล่ำน่าปล้ำแบบเขาจะสยบผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ไม่ได้
“อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย จะร้องดังๆ ให้ได้ยินไปถึงในเหมืองโน่นเลย ไม่เชื่อก็ลองดู”
“พูดแบบนี้ผมชักอยากจะได้ยินแล้วสิว่าเสียงคุณจะดังสักแค่ไหน”
กล่าวจบร่างสูงใหญ่ก้าวไม่กี่ก้าวก็ประชิดตัวร่างเล็กอย่างรวดเร็ว
“กรี๊ดดดดดด คนเลว! ฉันไม่ใช่คนใจง่ายที่คุณนึกอยากจะกอดจะจูบก็ได้ตามใจชอบ ฉันเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ!”
