ปรวีร์ ศัลยแพทย์ออร์โธปิดิกส์ผู้มีชีวิตท่ามกลางความเพียบพร้อม เชื่อมาตลอดว่าเขาควรคู่กับคนที่คู่ควรเท่านั้น เขาจึงปลดแอก สลิล ออกจากผู้หญิงลับๆ เพื่อก้าวเข้าสู่ความ ‘สมบูรณ์แบบ’ ของชีวิต ด้วยการเตรียมตัวแต่งงานกับผู้หญิงที่เหมาะสม
คนที่คู่ควรต้องมีคุณสมบัติแบบไหน เธอไม่คิดจะหาคำตอบและยอมรับมัน...
ได้เวลามูฟออนและเดินหน้าต่อโดยไม่มีเขา แต่อะไรคือการที่เห็นเงาตะคุ่มๆ มาเมียงมองอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนั่นละ ปรวีร์ยังวนเวียนหาเรื่องเข้ามาข้องแวะเธอไม่ห่าง
ห่วงเหรอ...
หวงหรือไง...
หึงเธอน่ะสิ...
เขายอมรับอย่างไม่ลังเล ว่าไอ้ความคิดที่จะมองผู้หญิงที่คู่ควรนั้น มันล้มเหลวตั้งแต่วันแรกที่ห่างเธอ!
“ผมดูแลค่าใช้จ่ายให้แล้ว”
หญิงสาวเงยหน้ามองเขาอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง คำถามมากมายผุดขึ้นในหัวแต่ปากเอ่ยขอบคุณก่อน
“ขอบคุณค่ะ” เธอยกมือไหว้
“คุณอาจกำลังสงสัย...” เขาเงียบไปเล็กน้อย
“คุณไม่ใช่บุคลากรของโรงพยาบาล ไม่มีสวัสดิการในส่วนนี้อยู่แล้ว แต่ผม ช่วย...ด้วยความเสน่หา”
สลิลหนังศีรษะชาวาบ มือเย็นเฉียบ เข้าใจแล้วว่าเขาต้องการอะไร
“ให้ผมดูแลคุณนะ” ปรวีร์นิ่งรอดูท่าทีเธอก่อนกล่าวต่อ
“ผมมีเงื่อนไขสองข้อ ระหว่างที่อยู่ด้วยกันต้องมีผมแค่คนเดียวและเก็บทุกอย่างเป็นความลับ คุณเอากลับไปคิดก่อนก็ได้ ผมไม่เร่งรัด” เขายื่นข้อเสนอที่เธอปฏิเสธไม่ลง
“ลิล ลิล” มือหนาเอื้อมมาสะกิดเบาๆ เมื่อเห็นว่าเธอไม่ค่อยมีสติเท่าไร
“คะ ค่ะ คุณหมอว่าอะไรนะคะ”
“ลาออกจากงาน ผมจะดูแลเอง”
“ตะ แต่ว่า...”
“ไม่มีแต่”
