เขาว่าหัวหินเป็นถิ่นมีรัก แต่  สุพรรณิการ์  อยู่หัวหินมาตั้งนาน จนคานเริ่มจะถามหา ก็ยังไม่เจอรักแท้สักที แต่เพราะเหตุการณ์บางอย่างทำให้เด็กน้อยที่เธอรับเป็นลูกบุญธรรมตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก หญิงสาวต้องรีบหาสามีเพื่ออ้างว่า ‘นี่คือพ่อของลูก’ เธอจึงใช้ทางลัดแบบมึนๆ อิมพอร์ตสามีจากเมืองนอกผ่านโปรแกรมหาคู่

          นิโคลัส เคนวูด  หนุ่มอังกฤษแบ็กแพ็กเกอร์ที่กำลังมาร่อนเร่ในเมืองไทย ยากจนข้นแค้นถึงขนาดประกาศหาคนหารค่าห้องพัก สุพรรณิการ์ก็หาได้แคร์ไม่ ไม่มีเงินไม่ว่า ช่วยกันหาก็ได้ ไม่มีบ้านก็ไม่เป็นไร ช่วยกันก่อช่วยกันสร้าง ขอเพียงจริงใจต่อกันก็พอ แต่นอกจากชื่อเขาแล้ว เรื่องความจนที่เธอพูดมาทั้งหมด นิโคลัสโกหกทั้งเพ!

          “ผมเป็นผู้ชายขายน้ำ”

           สามีอิมพอร์ตของเธอ นอกจากจ้างด้วยค่าแรงขั้นต่ำแล้วยังมีอาชีพเสริมเป็นคนขายน้ำด้วย สุพรรณิการ์ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี นิโคลัสก็สร้างความประหลาดใจให้กับเธอต่อ

          “ที่จริงผมทำขนมอร่อยมากนะครับ อยากให้คุณลอง”

          ไม่รู้ทำไม แต่สุพรรณิการ์รู้สึกว่านิโคลัสไม่ได้พูดถึงขนม แล้วเสียงแจ้งเตือน               โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น บอกว่ามีใครบางคนส่งข้อความถึงเธอ หญิงสาวกล่าวขอโทษที่เสียมารยาทขณะสนทนาก่อนจะปลดล็อกหน้าจอเพื่อเลื่อนอ่าน ซึ่งทำให้เธอต้องเงยหน้ามองคนที่นั่งตรงข้าม เพราะไม่รู้ว่านิโคลัสแอบส่งหาเธอได้อย่างไร และส่งทำไมในเมื่อทั้งสองนั่งคุยกันอยู่

          ‘Aroi Qar Kanom Gor Pom Ngi’

          ถึงจะไม่เคยไปเมืองนอกแต่สุพรรณิการ์ก็ไม่มีปัญหากับการพูดอ่านเขียนภาษาอังกฤษ แต่เธอต้องอ่านสามรอบถึงรู้ว่านี่ไม่ใช่ภาษาแม่ของนิโคลัส แต่เป็นภาษาคาราโอเกะ

          ‘อร่อยกว่าขนม ก็ผมไง’

          สุพรรณิการ์เงยหน้าอยากจะต่อว่าที่นิโคลัสกล้าล้อเล่นเหลวไหล แต่พอเห็นเขาส่งยิ้มพร้อมกับขยิบตา เธอก็คิดว่าน่าจะลองชิมสักครั้ง