คำสั่งฟ้าผ่าทำให้ เฉินฮวา ท่านหญิงจอมแก่นแห่งวังประจิมต้องแต่งงานกับคู่ปรับสมัยเยาว์วัยโดยไม่เต็มใจ เจ้าบ่าวคือองค์ชายผู้สง่างาม ชาติตระกูลสูงส่ง ใครๆ ต่างอิจฉาต่อวาสนาของนาง แต่เฉินฮวาบอกเลยว่า ‘ไม่’ ทุกคนกำลังถูกหลอกชัดๆ
จ้าวอี้เฉิง รัชทายาทแห่งแคว้นจ้าวเป็นที่หมายปองของหญิงสาวทั่วหล้า แต่เฉินฮวารู้จักเขาดีว่าปากร้ายเหลือรับ คำท้าไร้สาระจึงบังเกิด หนทางเดียวที่นางจะเอาตัวรอดไปได้ในแต่ละวันคือการต้องชนะพนัน ผู้แพ้ต้องทำตามคำสั่ง ห้ามขัดขืน ใครจะอยู่หรือจะไปก็มาวัดกันทุกค่ำคืน!
“ใคร... จะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน”
“ใช้สิ่งนี้ตัดสิน” จ้าวอี้เฉิงชูเหรียญอีแปะขึ้นมา “ออกหัว... เจ้าเริ่ม ออกก้อย... ข้าเริ่ม”
“ตกลง”
เขาดีดเหรียญขึ้นกลางอากาศ ปล่อยให้ตกลงบนฝ่ามือแกร่ง และผลลัพธ์คือออกก้อย
“คนที่แพ้ต้องทำตามคำสั่งผู้ชนะ ห้ามโยกโย้” มือของเขาวางอยู่บนพื้นเตียงข้างตัวนาง ส่วนอีกมือแตะลงบนเรียวแขนบอบบาง เฉินฮวากระอึกกระอัก หยุดหายใจไปหลายจังหวะเมื่อจ้าวอี้เฉิงรั้งตัวนางเข้าหา โน้มกายลงมาจนใบหน้าอยู่ใกล้แทบชิด
“อย่ากัดล่ะ”
เขายึดนางไว้ในท่านั้นครู่ใหญ่ กลิ่นของเขาหอมอ่อนๆ กระตุ้นให้เฉินฮวาตื่นขึ้น ต่างฝ่ายต่างจดจ้องริมฝีปากของอีกฝ่ายด้วยสีหน้าแดงจัด ใจเต้นรัวแรง
“ข้าจะเริ่มแล้วนะ”
และแล้วร่างสูงใหญ่ก็ลดสายตาลงมาที่ทรวงอกอวบอิ่ม มือของเขาสั่นเล็กน้อย ส่วนเฉินฮวากัดริมฝีปากไว้แน่น ลมหายใจหอบถี่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากแดงระเรื่อ
“อย่าสั่นสิ”
