เซวียนหลง...พระอนุชาแห่งแคว้นหลี่ ในฐานะองค์ชายโดยสายเลือดผู้มีรูปลักษณ์งามดุจเทพสะกด
ส่วนนาง...เฉินเถาฮวา จากเด็กหญิงใจเด็ด พื้นเพเร่ร่อนข้างถนน ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งองค์หญิงแห่งแคว้นเอี้ยน ปลอมตัวเป็นรองแม่ทัพผู้ประพฤติตนแสบสันเสียจนองค์ชายแห่งแคว้นหลี่อยากจะจับตัวมากระทืบ แต่ทันทีที่เขาจับกุมตัวได้ คู่แค้นอย่างนางกลับกลายเป็นหญิงงามดุจเทพธิดา
ความขัดแย้งระหว่างแว่นแคว้นชักนำให้องค์หญิงแสนสวยตกอยู่ในฐานะเชลยสงคราม ร่วงลงกลายเป็นคณิกาไร้ค่า
นางสลดบ้างหรือไม่...ก็ไม่ เดือดร้อนให้เขาต้องออกหน้า ซื้อตัวนางมาชำระความ ทบต้นทบดอกเสียให้สาสม แต่สวรรค์ช่างแกล้ง! หัวใจของเขาไม่เคยเกลียดนาง ไม่ว่าจะฐานันดรใด เขาก็ยอมใช้ชีวิตของตนเองเข้าเสี่ยงเป็นเดิมพัน ไขว่คว้านางมาเป็นคู่ใจ!
“อาหมวยน้อย...เจ้าคงไม่รู้ว่าข้าเปลี่ยนชื่อแล้ว”
“เปลี่ยนชื่อ?” เฉินเถาฮวางุนงงหนักขึ้น
“ก็เพิ่งคิดเปลี่ยนเมื่อครู่นี้เอง จะบอกเจ้าเป็นคนแรก” เซวียนหลงลูบสันกรามคมสันไปมา แววตาจับนิ่งที่ไหล่ขาวๆ ของอาหมวยน้อย ปกติแล้วผู้ชายจะไม่เปลี่ยนชื่อแซ่กันง่ายๆ ยิ่งเชื้อพระวงศ์ยิ่งแล้วใหญ่ นางเริ่มสงสัยจึงรอฟังชื่อใหม่ของคนตัวใหญ่ผู้นี้
“เดิมข้าแซ่หลี่ ชื่อเซวียนหลง แต่ต่อไปเปลี่ยนเป็นแซ่สา ชื่อมีข้า นี่เป็นเรื่องใหญ่ เจ้าต้องจำไว้ให้ขึ้นใจ”
“ชื่อมันแปลกๆ นะเพคะ สามีข้า...”
เขาปรบมือฉาดทันทีที่นางเรียกเขาว่าสามี ฟังแล้วฮึกเหิมยิ่งกว่ายาชูกำลังขนานใดๆ “ถูกต้อง ต่อไปเจ้าต้องเรียกแบบนั้นนั่นแหละ”
เฉินเถาฮวาตามความคิดของเขาไม่ทัน แต่พอนึกขึ้นได้นางก็หน้าแดงเถือกและชี้หน้าด่ายับเป็นตับประทัด เซวียนหลงแสร้งทำเป็นไอเพื่อปิดบังรอยยิ้ม พอใจมากๆ ที่ได้ยัดเยียดตำแหน่งนี้ให้นางแบกรับไว้ สามีคนใหม่หมาดๆ ของเฉินเถาฮวาเท้าแขนบนขอบเตียง แววตาเอาจริง ไม่ได้หยอกเล่น
“เอาละๆ ข้าไม่แกล้งเจ้าแล้ว มาๆๆ ขอข้าชื่นใจสักหน่อย”
“เดี๋ยว!”
