เกวลิน หนีพ่อเลี้ยงเลวทรามมาขอพึ่งพิงเพื่อนรุ่นพี่ที่เธอเคารพรัก เหมือนขึ้นต้นไม้ปะรังแตนแท้ๆ เมื่อพี่ชายเจ้าของบ้านเมามายและเข้าใจผิด จนเกิดความผิดพลาดใหญ่หลวง
ภาม เศรษฐวัฒน์ คิดจะโยนเงินให้สักก้อนแล้วจบกัน แต่เขากลับเลี้ยงดูเธอในสถานะ ‘เมียชั่วคราว’ โดยประกาศชัดเจนว่าจะไม่มี ‘การแต่งงาน’ เกิดขึ้น
หญิงสาวไม่เคยคาดหวัง แต่ดูเหมือนภามจะลืมจุดยืนของตัวเอง เขา ‘หวง’ ไม่ยอม ‘ห่าง’ เกาะไม่ปล่อย ไม่ยอมให้ไกลตา กระทั่งกักขังฉุดรั้งเธอเอาไว้ทุกวิถีทาง นี่หรือคนบอกกับเธอปาวๆ ว่าไม่คิดจะแต่งงาน!
“ลินเสร็จธุระตอนไหนเหรอ พี่จะได้มารับ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ”
“ไม่เอา อยากมารับ” ภามไม่สนคำปฏิเสธของหญิงสาวในขณะที่จอดรถหน้าคณะของเกวลิน “ตั้งใจเรียนนะครับที่รัก”
“เดี๋ยว พี่ภาม ลินไม่มีเรียนแล้ว แค่มาธุระเฉยๆ!”
เกวลินทักท้วงเพราะอีกฝ่ายใช้คำผิด คำพูดนั้นมันทำให้เธอรู้สึกว่าเธอยังเรียนปีหนึ่งไม่ใช่คนที่เรียนจบแล้วแบบนี้!
ภามหัวเราะชอบใจที่ทำให้เกวลินค้อนใส่เขาได้
“แหม...ขัดขวางความรู้สึกของการเป็นเสี่ยเลี้ยงของพี่”
เขาตัวสั่นขณะตอบ ยังคงนึกขำตัวเองไม่หยุด นี่ถ้ามีคนเห็นว่า ภาม เศรษฐวัฒน์ มากับนักศึกษา คนจะต้องคิดว่าเขาทำตัวเป็นเสี่ยแน่นอน
เอ่อ...ถึงเขาจะทำจริงๆ ก็เถอะ แต่อีหนูคนนี้ไม่เคยยอมรับอะไรที่เขาให้สักอย่างนอกจากเงินช่วยเหลือครั้งนั้น
“อ๋อ งั้นก็ได้ค่ะป๋า” เกวลินข่มความรู้สึกเขินอายลงแล้วเล่นไปกับคนแก่กว่าบ้าง “หนูน่าจะเสร็จธุระตอนบ่ายสาม ป๋าจะมารับก็ส่งข้อความมาบอกหนูก่อนนะคะ พอใจพี่ภามหรือยังคะ”
ภามแทบจะหยุดเสียงหัวเราะของตัวเองไม่ได้เลยตอนที่ทำท่าตบกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบเอากระเป๋าเงินของตัวเองออกมาขณะถามเธอทีเล่นทีจริงว่า
“หนูเงินพอใช้หรือเปล่า ป๋าอยากให้เพิ่ม”
พี่ภาม!”
