ความรักของเธอก็เหมือนกำลังนั่งทำโจทย์คณิตศาสตร์สุดหฤโหด...
รสิกา กำลังจะได้แต่งงานกับชายที่เธอรัก... แต่ นิคาซิโอ บราวน์เวลตัน จมปลักอยู่กับอดีตครั้งเก่า ห่างเหิน เย็นชา และไร้หัวใจกับเธอผู้เป็นว่าที่เจ้าสาว
สู้ค่ะ! ความสดใสเท่านั้นที่จะเยียวยาเขาได้ เธอคือผู้กล้าที่อาจหาญเข้ามาทลายกำแพงความหยิ่งยโส แม้หลายต่อหลายครั้งจะถูกเขาดุด่าว่าเธอคือจอมวุ่นวาย ทำให้เขาเกรี้ยวกราดจนอยากจะจับตัวมาเขย่าให้คอหัก
แต่เชื่อเถอะ...ร้อยทั้งร้อย ผู้ชายปากดีขี้รำคาญ เสร็จผู้หญิงขี้อ้อน ชอบเอาอกเอาใจทั้งนั้น!
“โอ๊ะ!” รสิกาอุทานออกมา ในขณะที่นิคาซิโอคว้าเอวบางเอาไว้
“ฉันบอกแล้วไงว่าให้รู้จักระวังบ้าง”
“ขอโทษค่ะ ลิลลี่คิดอะไรเพลินไปหน่อย” หญิงสาวตอบพร้อมรอยยิ้มสดใส
“จะต้องให้เจ็บตัวก่อนหรือไง ถึงจะรู้จักจำ” ชายหนุ่มว่าเสียงเข้มทั้งๆ ที่ยังไม่ยอมคลายอ้อมแขนออก
“อย่าดุสิคะ” เธอพ้อเบาๆ
“ฉันไม่ได้ดุ ฉันแค่ถาม ถ้าหากฉันรับไม่ทัน เธอคงจะร่วงลงไปกองกับพื้น แล้วจะทำยังไง”
“ก็เจ็บไงคะ แต่พอดีว่าคุณนิครับทัน ลิลลี่เลยไม่เจ็บ” รสิกาบอก ดวงตากลมโตมองเขาด้วยความรัก
“ลิลลี่!”
“ขา” หญิงสาวขานรับเสียงใส นิคาซิโอตีหน้าขรึมใส่ รสิกาจึงหัวเราะคิกคัก พร้อมขยับกายเบาๆ
“ปล่อยลิลลี่ก่อนค่ะ” เธอบอก นิคาซิโอจึงรู้ตัวว่ายังคงกอดรัดเธอเอาไว้ ชายหนุ่มจึงคลายอ้อมแขนออก รสิกาขยับมายืนตรงหน้า
“ไปนอนได้แล้วไป” เขาไล่
“คุณนิคก็นอนได้แล้ว ฝันดีนะคะคนดีของลิลลี่” รสิกาบอกแล้วหมุนตัวเดินออกไป
“คนดีของลิลลี่...อย่างนั้นเหรอ” นิคาซิโอทวนคำแล้วเผลอยิ้มออกมา ชายหนุ่มกลับเข้าห้องตัวเองไปด้วยความรู้สึกที่แปลกไปจากเดิม
