ถ้า นิชานันท์  ไม่บังเอิ๊ญบังเอิญทั้งเฉิ่มทั้งเชยเมื่อหลายปีก่อน ก็คงไม่ต้องเป็นฝ่ายหลงรักเขาอยู่ข้างเดียว และครองตัวเป็นโสดมานานจนอายุเข้าเลขสามแบบนี้หรอก แต่การที่ผู้ชายหน้าตาดี ขี้เล่น ช่างตื๊ออย่าง  ธนาวุฒิ  ที่เกิดอาการอกหักรักคุด ไม่มีเพื่อนตุ๊ดช่วยปลอบ จะใช้โอกาสนี้เข้ามาข้องแวะ ขี้ตู่ ตีขลุมเป็นแฟนกับเธอไม่ได้หรอกนะ 

          บอกไว้ก่อนเลยว่า ผู้หญิงสวย เริด เชิด โสด อย่างเธอสามารถ ‘เท’ เขาทิ้งอย่างไม่เสียดายแน่นอน จริงจริ๊ง!

          “ตกลงเราคบกันแล้วนะ” 

          “ฮะ!” จู่ๆ เขาก็พูดขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยทั้งที่ยังไม่ได้ถามความเห็นเธอ

          “มาฮะเฮอะอะไร” ธนาวุฒิถามอย่างยียวนกลับ ขณะที่สายตาก็มองมายังเธออย่างหวานละมุนและเอ็นดู

          “ฉันยังไม่ได้ตกลงคบกับคุณสักหน่อย” คนตัวเล็กบ่นอุบอิบ เธอก้มหน้าลงต่ำไม่ยอมสบตาเขา รสชาติของจูบเมื่อครู่ยังติดอยู่ที่ปากไม่จางหาย

          “ได้ไง ผมถือว่าคุณตอบตกลงตั้งแต่จูบตอบผมแล้วนะ”

          “!!!” 

          ใบหน้าสวยบึ้งตึงโดยไม่รู้จะทำอย่างไร จะให้เธอยอมรับได้อย่างไรว่าทำอย่างที่เขาว่าจริงๆ

          คนบ้า! เอาทั้งปากทั้งลิ้นมากัด มาขบ มาแหย่กันซะขนาดนั้น จะไม่ให้คนอื่นเขามีปฏิกิริยาตอบสนองบ้างได้อย่างไร!