ผูก...เงื่อนร้าย รัดรึง ตรึงเพียงกาย

     รัก...หรือไร ใคร่รู้ พานห่างเหิน

     คล้อง...คาดเกี่ยว เหนี่ยวรั้ง กลัวหมางเมิน

     ใจ...ดั่งลม หวนรัก คืนกลับมา

     จุดพลิกผันมักเกิดขึ้นได้เสมอ เช่นเดียวกับที่ อภิญญา  เคยพลาดพลั้งไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับ กันตภัทร

     แม้จะตกใจที่เห็นเขากลับเข้ามาในชีวิตเธออีกครั้ง

     แต่สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือหัวใจเธอยินดีล่วงหน้าไปเสียแล้ว

     หวังว่า...นอกเหนือจากความรับผิดชอบแล้ว จะมีความรู้สึกที่เรียกว่า ‘รัก’ นำพาหัวใจของเขากลับมาด้วย!

     “ไม่ง้อแล้วเหรอ” คนที่ได้ยินยังคงมึนงง เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด

     “คะ?”

     “จะปล่อยให้งอนต่อไปอย่างนี้เหรอ” 

     คนในอ้อมแขนแกร่งยังคงไม่เข้าใจ เธอจึงค่อยๆ พลิกตัวหันไปหาเขาทั้งที่รู้ว่า...เธออาจจะตกหลุมที่เขาขุดไว้จนไม่สามารถถอนตัวออกได้ตลอดชีวิต...

     “แล้ว...บัวต้องทำยังไง...คุณถึงจะหายโกรธ” แววตาหวานสบตาเขาแล้วจ้องลึกเข้าไปในนั้นราวกับดำดิ่งอยู่ในมหาสมุทรลึกที่หาแสงสว่างที่จะโผล่พ้นน้ำไม่เจอ

     ประกายตาของคนเจ้าเล่ห์ดูแวววาววิบวับ หากแต่หญิงสาวมองไม่เห็นด้วยความที่ชายหนุ่มอยู่ใกล้เธอมาก อีกทั้งยังมีความมืดบดบัง

     “อยากรู้จริงๆ หรือ” ริมฝีปากร้อนเข้ามาประชิดใกล้จนแทบจะแนบไปกับความนุ่มของผิวปากบาง เขาทำให้เธอร้อนวูบวาบและตกใจไปพร้อมกัน 

     “ไม่...ไม่อยากรู้แล้ว”