รักนิรันดร์ ถูก คริสต์มาส แวน วอลล์เลซ นายแพทย์หนุ่มสุดหล่อที่สปาร์กกันตั้งแต่แรกเจอวินิจฉัยว่าเกิดความผิดปกติกับทรวงอกของเธอ วิธีรักษาให้หายขาดคือการเป็นคุณแม่และให้นมลูก โรคนี้ก็จะหายไปโดยธรรมชาติ
อาการป่วยของเธอไม่น่าเป็นห่วงเท่าไร แต่ที่น่าหนักใจมากกว่าคือ เธอจะไปหาพ่อของลูกได้ที่ไหนเล่า เอ...แต่ถ้าเธอชวนคุณหมอกล้ามโตแต่งงานแล้วมีลูกด้วยกันล่ะ เขาจะยอมไหม
“ไม่ต้องตื่นเต้นนะครับ” น้ำเสียงนุ่มทุ้มที่ดังจากปากหยักโค้งได้รูปของนายแพทย์สะกดให้คนไข้นั่งนิ่ง
‘คงยากค่ะ มันเลยคำว่าตื่นเต้นไปแล้วคุณหมอสุดหล่อ’ นั่นคือคำพูดในใจที่เธอไม่ได้ออกเสียงให้เขาได้ยิน
“เชิญที่เตียงเลยครับ”
“บอกตามตรงนะคะว่าตอนนี้ฉันกลัวมาก”
“ผมใจดีนะครับ ไม่จับคุณฉีดยาหรอกน่า” คริสต์มาสยิ้มสบายๆ มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่คนไข้มักสร้างกรอบความหวาดกลัวขึ้นมาและคิดวิตกกังวลไปสารพัดอย่าง
“รบกวนช่วยดึงสายรัดชุดคนไข้ออกด้วยครับ”
“คือฉัน...ฉันอายน่ะค่ะ”
คริสต์มาสกลั้นยิ้ม เผยให้เห็นรอยบุ๋มเล็กๆ ข้างแก้ม เป็นอันว่าเขาเข้าใจผิดคิดว่าเธอลืม
“ผมแก้ปัญหาจุดนี้ให้คุณได้ครับ”
รักนิรันดร์มองเขาอย่างสงสัย “ด้วยวิธีไหนคะ”
“วิธีเฉพาะตัวของผมครับ”
