สุนัขลอบกัดคือสิ่งที่ เลโอเนล ราชีด กิลเบิร์ต รังเกียจที่สุด การตอบโต้ผู้ต้องสงสัยที่ลงมือลอบสังหารเขาจึงโหดเหี้ยมไม่แพ้กัน เลโอเนลกระชากตัว ลิลลิตา ผู้มีฐานะเป็นน้องสาวของมือปืนมากักขังไว้เพื่อเป็นตัวประกันต่อรอง คฤหาสน์หลังใหญ่คือสถานที่กักขัง แต่กรงเล็บของราชสีห์หนุ่มคือสิ่งที่หน่วงเหนี่ยวเธอเอาไว้ แล้วใช้วิธีอันแสนเยือกเย็น ‘เล่น’ กับ ‘เหยื่อสาว’ อย่างไม่น่าวางใจ!
“คุณจะพาฉันไปคุกใต้ดินเหรอ! ไม่นะ ฮือๆ ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันจะไม่หนีไปไหนอีกแล้ว ฉันสาบานเลยก็ได้”
“ไม่ต้องมาร้อง ผมจะไม่ใจอ่อนกับคุณอีก ตามมา!”
เลโอเนลเพียงแค่ออกแรงนิดเดียว ร่างบางก็แทบปลิวตามแรงเขามา
“ฮือๆ ฉันไม่ไป ปล่อยฉันนะคนบ้า คนใจร้าย ป่าเถื่อน”
พวกเขาเดินมาหยุดลงตรงหน้าห้องห้องหนึ่ง ลิลลิตาสงสัยว่าเขาพาเธอมาถึงคุกใต้ดินแล้วหรืออย่างไร แต่ทำไมมันถึงอยู่บนบ้านแทนที่จะอยู่ในชั้นใต้ดินตามชื่อของมัน
“เข้าไป ถ้าดื้อกับผมละก็ คืนนี้คุณจะไม่ได้นอนแน่”
หญิงสาวถูกผลักเบาๆ ให้เข้าไปมากกว่าที่เท้าของเธอจะก้าวไปเอง ภายในห้องมืดสลัว แต่เธอก็พอจะดูออกว่ามันเป็นห้องพักขนาดใหญ่ ไม่ใช่สถานที่ปิดตายอย่างที่เธอจินตนาการไว้
“ที่นี่คือคุกใต้ดินเหรอคะ”
“นี่คือที่ที่คุณจะต้องอยู่ไปตลอดจนกว่าเราจะได้ตัวพี่ชายของคุณ และแน่นอนว่านี่ไม่ใช่คุกใต้ดิน แต่มันคือห้องนอนของผม”
“คุณจะให้ฉันนอนห้องเดียวกับคุณเหรอคะ!” ทั้งที่ได้ยินชัดถนัดหู แต่ลิลลิตาก็ยังไม่อยากจะเชื่อ
“ผมไม่ไว้ใจให้ใครมาเฝ้าคุณอีกแล้ว นอกจากตัวผมเอง ตามมานี่เลย”
