ขึ้นชื่อว่าเสือร้ายพญามาร คำว่าพลาดต้องไม่เคยเกิดขึ้น บรูเซโด  บุรุษ  มอนโตวาลีเน่  ถูกหลานสาวนอกไส้อย่าง ธาราริน  ประกาศกร้าวต่อหน้าว่าจะจับเสืออย่างเขาให้อยู่หมัด หญิงสาวใช้ตัวเองเป็นเหยื่อยั่วน้ำลายเสือร้าย หวังจะถอดเขี้ยวเล็บอันแหลมคมให้กลายเป็นเสือสิ้นฤทธิ์เพียงเพราะเสน่ห์มารยาหลายร้อยเล่มเกวียนที่เธอขนมายั่ว ขนมาอ่อย แบบเกินร้อยแปดกระบวนท่า!

     “ธาร่าเมาก็เพราะอาบรูซนั่นแหละ”

     “ธาร่า!” บรูเซโดเอ่ยเสียงเหนื่อยอ่อน

     “ธาร่าหึงอาบรูซ”

     “ธาร่า!”

     “อย่าว่าธาร่าเลยนะคะ ธาร่าหึงจริงๆ ธาร่าไม่ชอบให้ใครมาใกล้ ธาร่าไม่อยากให้สองตาอาบรูซมองใคร ธาร่าอยากให้มือคู่นี้ของอาบรูซจับแค่มือธาร่าคนเดียว อ้อมกอดของอาบรูซก็มีไว้เพื่อธาร่า รวมถึง…ปากคู่นี้ของอาบรูซ มันก็ควรเป็นของธาร่า”

     “อาว่าเราเมา ไปนอนดีกว่า” 

     บรูเซโดขยับกายหมายจะหนีออกไปจากห้องน้ำอันน่าอึดอัด แต่มือเล็กกลับคว้าเอาไว้

     “ทำไมคะ ทำไมอาบรูซต้องหนี ทำเหมือนรังเกียจธาร่านักหนา คนที่อยู่ตรงหน้าอาบรูซคือผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ ถ้าไม่เชื่อธาร่าจะยืนยันให้ดู”

     เท่านั้นปลายเท้าของหญิงสาวก็เขย่งขึ้น ยื่นใบหน้าขึ้นทาบกลีบปากบางบดเคล้าเรียวปากหนาของชายหนุ่ม เปลือกตาบางหลับพริ้ม ส่งจุมพิตที่เธอคิดว่าหวานที่สุดไปให้ 

      “อย่าหาเรื่อง ธาร่า!”