กรีซมันต์ นิโคไล ปาสคาร์ล มหาเศรษฐีมาเฟียผู้เย่อหยิ่ง ทมิฬร้าย และไร้ซึ่งความอ่อนโยน หัวใจอันกร้าวแกร่งของเขายโสแม้กระทั่งกับความปรารถนาของตัวเอง นับตั้งแต่ได้มีโอกาสเป็นเจ้าของจุมพิตแรกตอนเธออายุสิบแปด เขาก็ยื่นมือเสนอตัวเป็นผู้ดูแล ซาฮาร่า อาชาไนย เมื่อหญิงสาวถูกว่าที่คู่หมั้นปฏิเสธการแต่งงานโดยไม่ยอมปริปากบอกเหตุผล เขาจำเป็นต้องป่าวประกาศให้โลกรู้ด้วยหรือว่า คนอย่าง กรีซมันต์ นิโคไล ปาสคาร์ล กำลังต้องการผู้หญิงคนหนึ่งจนแทบจะคลั่งตายถ้าไม่ได้เป็นเจ้าของเธอ!
“งอนเหรอ”
“ไม่ได้งอนค่ะ”
“ไม่ได้งอนก็ดี เพราะผมไม่ง้อ”
หญิงสาวถูกจับพลิกให้หันหน้ามาหาเขา ซาฮาร่าถอนหายใจเมื่อริมฝีปากรุ่มร้อนเริ่มรังแกปากนุ่มละมุนของเธออีกแล้ว
“กรีซ…”
“กลัวเหรอ”
ใช่สิ! เขามีประสบการณ์กับเพศตรงข้ามจนนับไม่ถ้วนแล้วกระมัง ในขณะที่เธอเพิ่งมีโอกาสใกล้ชิดบุรุษถึงขนาดนี้กับเขาคนเดียวเท่านั้น หญิงสาวก็ย่อมต้องหวาดกลัวอยู่แล้ว แต่เธอก็ยังฉลาดพอที่จะไม่พูดหาเรื่องเดือดร้อนให้ตัวเอง
“ไม่ตอบโต้เหรอ”
“ตอบโต้ ฉันก็แพ้คุณอยู่ดีนี่คะ”
“เริ่มฉลาดขึ้นมาบ้างแล้วนี่”
น้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยของกรีซมันต์กลับกระตุ้นให้ซาฮาร่ามีโทสะง่ายดายยิ่งกว่าเสียงเย็นชาไร้ความรู้สึกของเขาเสียอีก ผู้ชายคนนี้คิดจะยั่วโมโหเธอไปถึงเมื่อไรกัน
“แล้วเมื่อก่อนฉันเป็นยังไงคะ”
“โง่เขลาและงี่เง่า ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่”
“ผู้ชายปากร้าย!”
“คุณคงต้องยอมรับให้ได้ เพราะคุณเลือกผมด้วยตัวของคุณเอง”
