เสือร้ายแห่งไร่ภูพญาอย่าง พงศ์พยัคฆ์ ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเมื่อความเมามายจนไร้สติของตนเองทำให้เผลอไปล่วงเกินคู่อริตัวฉกาจที่เขาเคยค่อนขอดว่ายายม้าดีดกะโหลก ชายหนุ่มยอมไล่ตามเพื่อแสดงความรับผิดชอบอย่างที่สุภาพบุรุษพึงกระทำ แต่คุณหนู รินรดา กลับวิ่งหนีและยังลดฐานะเขาจากพยัคฆ์ผู้งามสง่าให้เป็นแค่สกังค์น่ารังเกียจ งานนี้บอกเลยว่าไม่มีถอย เพราะนอกจากพรหมจรรย์ที่ได้มาแล้ว หัวใจซิงๆ ของผู้หญิงจอมพยศก็ต้องเป็นของเขาด้วยเช่นกัน!
“อีตาสกังค์บ้ากาม!”
พงศ์พยัคฆ์มองตามร่างเล็กที่วิ่งปรู๊ดจากไปด้วยดวงตาหมายมาด คำรามตามหลังไปด้วยความมันเขี้ยว
“คิดจะหนีหน้าที่อย่างนั้นเหรอยายม้าพยศ คืนนี้จะให้ดมกลิ่นสกังค์ทั้งคืนเลยคอยดูสิ!”
พูดจบก็วิ่งไล่กวดคนตัวเล็กไปในทันที แล้วมีหรือที่ช่วงขาสั้นๆ นั้นจะสู้ขายาวแข็งแกร่งได้ ดังนั้นอีกไม่ไกลนักก่อนจะถึงตัวบ้าน ร่างเล็กก็ถูกอุ้มตัวจนลอยขึ้นสู่อ้อมแขนของคนตัวโตจนได้
“จับตัวม้าพยศได้แล้ว” พงศ์พยัคฆ์เอ่ยทั้งหัวเราะร่า
“ปล่อยนะคนหื่น คนบ้ากาม”
“ใครจะปล่อยให้โง่”
“อีตาเสือบ้า! เสือหื่น!”
