อคิราห์ ประภาวสุ แม็คเฮล หรืออีกนามหนึ่งคือ อคิราห์ ฟาเดล บิน ราชิด อัล คาลิฟาห์ อดีตนายแบบหนุ่มรูปหล่อเชื้อสายราชวงศ์ คาลิฟาห์  ลูกเสี้ยวเลือดอาหรับ อเมริกันและไทย รู้สึกประหลาดใจไม่น้อยเมื่อเพื่อนสาวในวัยเด็ก บัดนี้เปลี่ยนไปจนแทบจำไม่ได้ กันต์ฤทัย ไม่ได้โก๊ะกังและน่ารำคาญเหมือนในอดีตอีกแล้ว หากแต่เป็นหญิงสาวที่เต็มไปด้วยเสน่หาเย้ายวน ชวนให้ชายใดที่ได้พบเจอต้องหลงใหล และแม้แต่ตัว อคิราห์ เองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น! 

กันต์ฤทัย รู้สึกดีใจที่ได้พบกับเพื่อนวัยเด็กอย่าง อคิราห์ ประภาวสุ แม็คเฮล อีกครั้ง หากแต่วันนี้เขาเปลี่ยนไป ไม่ใช่ผู้ชายมาดนิ่ง สุขุมนุ่มลึกเหมือนเก่า แต่เป็นเพลย์บอยหนุ่มแสนเจ้าชู้ ที่เธอจำต้องเลี่ยงหลบและลบเขาออกจากความทรงจำให้เร็วที่สุด แต่ไม่ว่าจะพยายามอย่างไรก็ดูเหมือนจะทำไม่ได้เสียที ก็ใครจะลืมชายหนุ่มผู้ช่วงชิงเอาจุมพิตแรกของวัยสาวไปได้กันล่ะ! 

“ไม่เจอกันเสียนาน เปลี่ยนไปจนแทบจำไม่ได้เลยนะ...”

 “อย่ามามองฉันแบบนี้นะ!” คนถูกสั่งห้ามเลิกคิ้วนิดๆ มุมปากหยักยกขึ้นข้างหนึ่งอย่างนึกขัน พลางกวาดมองไปทั่วบริเวณก่อนจะฉวยโอกาสขณะที่หญิงสาวเผลอคว้าข้อมือเล็กแล้วลากไปอีกทาง

“เอ๊ะ! ปล่อยนะ จะพาฉันไปไหน”

“อยากคุยด้วยหน่อย” พูดจบชายหนุ่มก็ดึงหญิงสาวเข้าไปภายในห้องห้องหนึ่งซึ่งถูกตกแต่งอย่างดี

“นี่คุณ! ปล่อยนะ”

“เรื่องอะไรต้องปล่อย ไม่เจอกันแปดเก้าเดือน ปากเก่งขึ้นตั้งเยอะ ไหนลองมารำลึกความหลังกันหน่อยเป็นไง อยากรู้นักว่าที่สอนไปพัฒนาขึ้นหรือเปล่า หรือมีใครมันมาช่วยสอนต่อจาก...”

เผียะ!

“ปากสกปรก! คนอย่างคุณมันก็แค่คนจิตใจหยาบกระด้าง ต่อให้ทำตัวสูงกว่าคนอื่นแค่ไหน จิตใจก็ยังต่ำเหมือนเดิมนั่นละ!”

“กันต์ฤทัย!” คิ้วเรียวสวยเลิกขึ้นอย่างท้าทายแม้จะถูกเขากอดเอาไว้เสียแน่น

“ทำไมคะ พูดแค่นี้รับไม่ได้เหรอคะ” ดวงตาคมกริบวาววับ เขาไม่พูดไม่ตอบ แต่เพิ่มแรงกอดกระชับแน่นจนหญิงสาวเริ่มอึดอัดและหน้าเสีย

“ปล่อยฉัน! คนอะไรรังแกแต่ผู้หญิง หรือคิดว่าฉันไม่มีทางสู้!”

“หึหึ เรื่องอะไรต้องปล่อย...”

“อย่านะคนบ้า อุ๊บ!” สิ้นเสียงคำรามเล็กๆ ริมฝีปากแสนหวานที่ดูดดึงสายตาเขามาแต่เห็นหน้าก็ถูกปิดสนิท!

“จูบคุณหวาน...”

“แต่ยังไม่ได้เรื่องเหมือนเดิม”