อนาคินทร์ ภัทรบัญชร บุรุษหนุ่มใบหน้าหล่อคมคายอย่างหาตัวจับยาก เจ้าของธุรกิจเดินเรือและบริษัทนำเข้าและส่งออกสินค้ารายใหญ่ เมื่อเขาต้องมารับอุปการะลูกสาวของเพื่อนรุ่นพี่ชั่วคราว อนาคินทร์ก็เล็งเห็นเค้าลางความวุ่นวายตั้งแต่ได้เจอหล่อนครั้งแรกเลยทีเดียว ถึงหล่อนจะดูเป็นสาวเต็มตัว แต่ความกะโหลกกะลาแสนซนของเด็กสาวก็ทำให้เขารู้แล้วว่าไม่ธรรมดาแน่นอน และก็เป็นดังคาด ชีวิตอันแสนสงบสุขของอนาคินทร์ก็พังพินาศลง หล่อนสร้างเรื่องปวดหัวให้แก่เขาได้ไม่หยุดหย่อน โดยเฉพาะการที่หลานสาวนอกไส้ตอกย้ำเรื่องอายุด้วยการเรียกเขาว่าลุง ชายหนุ่มในวัยสามสิบห้าปีสูญเสียความมั่นใจในตนเองไปมากเลยล่ะ แต่ความน่ารักแฝงไปด้วยความดื้อรั้นของหล่อนก็ทำให้คนไม่อยากเป็นลุงเริ่มไขว้เขว นับวันเขาก็คอยแต่จะแหกกฎของตนเองที่ว่าจะไม่ยุ่งกับเด็กในปกครองอยู่ร่ำไป

เพราะจดหมายที่บิดาทิ้งไว้ให้ ทำให้ ดาริกา ธาราริน ต้องเข้ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเขา จากเดิมที่เคยคิดว่า เพื่อนรุ่นน้องของบิดาคงจะเป็นแค่ผู้ชายสูงอายุที่จู้จี้ขี้บ่นไปตามเรื่องตามราว แต่เมื่อได้มาประสบ หล่อนเพิ่งประจักษ์แจ่มชัดว่า นอกจากเขาจะยังแข็งแรง บึกบึน หล่อเหลาจนหล่อนต้องอ้าปากค้างแล้ว คุณลุงของหล่อนยังร้ายกาจกว่าที่คิดนัก เพราะเขาไม่ใช่แค่ผู้ชายวัยสามสิบห้าที่บ้างาน เขาไม่ใช่แค่ผู้ชายวัยสามสิบห้าที่ชอบตีหน้ายักษ์และบังคับข่มขู่ และเขาไม่ใช่แค่ผู้ชายวัยสามสิบห้าที่สง่างามภูมิฐานสมวัย แต่เขาคือผู้ชายวัยสามสิบห้าที่เพียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นความฉลาดปราดเปรื่อง ทรัพย์สมบัติที่มีมากจนชาตินี้ก็คงใช้ไม่หมด และเสน่ห์อันมากล้นเหนือชายใดของเขาทำให้ใครต่อใครพากันหลงใหลใฝ่ฝัน และสิ่งเหล่านี้ก็คือกับดักลวงล่อให้หญิงใดที่ใจไม่แกร่งพอตกลงไปในบ่วงเสน่ห์ของเขา ไม่เว้นแม้กระทั่งหล่อนเอง ที่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า หล่อนตกหลุมรักเทพบุตรจอมบงการคนนี้เข้าโครมเบ้อเร่อเสียแล้ว!!

“ถ้าลุงคินทร์ไม่พูดกับหนูดอกรัก หนูดอกรักจะเรียกลุงคินทร์ว่าลุงคินทร์!”

น้ำเสียงนั้นแม้แผ่วเบาแต่บ่งบอกแจ่มชัดถึงอาการข่มขู่

“ก็ลองดู...”

บอกพลางจ้องตาดาริกาเขม็ง คนแสนดื้อทำปากยื่นแล้วทำท่าก๋ากั่นด้วยการยกแขนขึ้นกอดอก หันหน้าหนีและชำเลืองมองเขาราวกับไม่ใส่ใจในคำพูดนั้นสักนิด

“เหรอคะ? งั้นหนูดอกรักขอเรียกลุงคินทร์ว่าลุงตลอดไปเลยก็แล้วกันนะคะ!”

ท่าทางถือดีของดาริกาสร้างปัญหาให้กับตัวหล่อนในเวลาต่อมา เมื่อแขนข้างหนึ่งถูกชายหนุ่มเอื้อมมือไปดึงจนลื่นปรู๊ดเข้าไปกระแซะเขาทั้งตัว ดวงหน้าหวานตื่นตระหนกขึ้นทันควัน รีบมองไปยังหน้ารถ แต่บรรเจิดยังคงขับรถต่อไปด้วยสมาธิที่เต็มเปี่ยม หญิงสาวหันกลับมาหาชายหนุ่มอีกครั้ง และพยายามขยับตัวออกห่าง แต่เขากลับกระชับฝ่ามือตรึงต้นแขนกลมกลึงเอาไว้แน่น

“ตกลงตามนั้น! เธอเรียกฉันได้เลย อยากเรียกอะไรก็เรียกไปตามใจ แต่ขอเตือนไว้ก่อนนะ ทุกครั้งที่คำว่าลุงออกจากปากเธอ ฉันจะทำอะไรเธอก็ได้! ถ้าเธอเรียกฉันตอนอารมณ์ฉันดี เธออาจรอดตัว แต่หากเมื่อไรที่ฉันอารมณ์เสีย เธออาจโชคร้ายก็ได้นะ แม่หลานสาว!!”

ดาริกาผงะหน้าหนี เมื่อคำว่า ‘แม่หลานสาว’ ที่ออกมาจากริมฝีปากได้รูปนั้นแทบชิดติดกับริมฝีปากเต็มอิ่มของหล่อนเพียงแค่เส้นยาแดงผ่าแปด!!

“หึๆ”

เสียงหัวเราะห้าวเหี้ยมในความคิดของดาริกาดังออกมาเบาๆ หญิงสาวนั่งตัวแข็ง ตื่นตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่ หวาดหวั่นคำขู่ของเขาไม่จาง ขณะที่ทั้งคู่จ้องตากันอยู่นั่นเอง จู่ๆ บรรเจิดก็เกิดเหยียบเบรกกะทันหัน

เอี๊ยดด!! พึ่บ!

และแล้ว...ริมฝีปากที่เฉียดกันไปเฉียดกันมาอยู่หลายครั้งหลายคราว ก็มีอันต้องปิดประสานกันคราวนี้ด้วยความไม่ตั้งใจ...เมื่อแรงเบรกบวกร่างบางที่พุ่งเข้าหาชายหนุ่ม ทำให้เขารั้งหญิงสาวเอาไว้แน่น ซึ่งแน่นอนไม่ใช่แค่ตัวเท่านั้นที่พุ่งเข้ามา แต่ใบหน้าของดาริกาก็พุ่งตามมาด้วย ที่สำคัญมันพุ่งเข้าหาริมฝีปาก ได้รูปของคุณลุงพอดีเป๊ะ