“ฉันขอแค่จูบเดียว”
“มะ...ไม่ได้ค่ะ อย่านะคะ”
วาวพลอยใช้มือดันแผงอกของเขาเอาไว้เพื่อจะพบว่าเอ็นริโก้มีกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งมากกว่าที่เธอคิด เป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะผลักไสเขาออกห่าง ถ้าหากเขาไม่ยินยอม
“ฮือ...ทำไมใจร้ายจัง”
ไม่มีอะไรที่มาเฟียนักค้าอาวุธสงครามผู้ยิ่งใหญ่แห่งอิตาลีอย่าง เอ็นริโก้ อัลฟิเอเร่ อยากได้แล้วไม่ได้ รวมทั้งสาวไทยตัวเล็กๆ อย่างวาวพลอย ที่บังเอิญเข้ามาเป็นคนครัวในวิลล่าของเขา หนุ่มหล่อถึงกับครางเสียงหนักอย่างผยองในชัยชนะ เมื่อสุดท้ายร่างน้อยในอ้อมกอดที่ยื้อยุดฉุดรั้งเขาอยู่ก็สิ้นฤทธิ์ เปิดโอกาสให้เขาได้เลื่อนริมฝีปากลงไปซุกไซ้ตามลำคอชื้นเหงื่อ ก่อนที่มือหนาจะกระตุกกระดุมเม็ดบนเสื้อเชิ้ตของหญิงสาวออกไป
เกลียด...เกลียดที่สุด!
มือเล็กตีเปะปะไปบนร่างแข็งแกร่งทั้งๆ ที่รู้ดีว่าไม่มีทางสู้ ยิ่งเธอทำร้ายเขามากเท่าไร ริมฝีปากของเธอก็ถูกคนใจร้ายรุกรานมากขึ้นเท่านั้น วาวพลอยพยายามสั่งตัวเองให้เกลียดเขาและต่อต้านกับทุกสัมผัสที่ชายหนุ่มยัดเยียดให้ แต่น่าแปลกนักที่บางขณะจิตเธอก็อดเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบซ่านลิ้นของเขาไม่ได้
“บอกตั้งกี่ครั้งแล้วว่าอย่าขัดใจฉัน อยากดื้อดีนักก็ต้องเจอแบบนี้”
เอ็นริโก้ครางกระหึ่มอย่างมีชัย จ้องมองแม่ครัวหัวป่าของเขาราวกับว่าหล่อนคืออาหารจานโอชะ
