อัศวิน อธิมาตรโภคิน เจ้าของไร่แสงตะวันผู้ผลิตไวน์องุ่นชั้นดีรายใหญ่ของประเทศ เขาคือหนุ่มเจ้าอารมณ์ ดุดัน และเกลียดผู้หญิง แต่จำต้องช่วยเหลือหญิงสาวนางหนึ่งไว้โดยไม่ตั้งใจ ชายหนุ่มทวงบุญคุณเธอด้วยการให้รับสมอ้างเป็นภรรยาจอมปลอมคอยกีดกันคนรักเก่าที่เข้ามาเพราะหวังผลประโยชน์จากเขา ทว่าการได้ใกล้ชิดกับสาวสวยอ่อนหวานอย่างเธอกลับทำให้โลกอันหม่นหมองของเขาสว่างไสวขึ้นมาในพริบตา อัศวินจึงเปิดโอกาสให้เธอตักตวงทั้งตัวและหัวใจ แล้วเปลี่ยนสถานะเป็นภรรยาอย่างสมบูรณ์
หวานละมุน หญิงสาวที่ต้องหนีจากการไล่ล่าเพื่อจับตัวส่งไปเป็นนางบำเรอขัดดอกของเสี่ยบ้ากาม แล้วยังจับพลัดจับผลูถูกบังคับให้รับตำแหน่งภรรยาหลอกๆ ของอัศวินเพื่อแลกกับการที่เขาจะไม่ส่งเธอกลับไปและให้ที่พักพิง หญิงสาวไม่เข้าใจเลย ก็ไหนใครๆ บอกว่าอัศวินเกลียดผู้หญิง แต่ทำไมเจ้าของไร่หนุ่มถึงพยายามจะยกระดับเธอให้กลายเป็นภรรยาตัวจริงของเขาเสียอยู่บ่อยๆ แล้วปล่อยให้กอบโกยขโมยหัวใจของเขามาโดยไม่เกี่ยงงอน!
“มายืนขวางอะไรตรงนี้คะคุณอัศ ถอยไปค่ะ หวานจะแต่งตัว”
“แต่งทำไม เวลานอนไม่ต้องใส่อะไรก็ได้ เมื่อไรหวานจะยอมฉันสักที”
“ยอม...ยอมอะไรคะ”
“ยังจะมาถามอีก”
อัศวินตวัดร่างบางของเธอเข้าไปแนบชิดแบบไม่ทันให้ตั้งตัว แล้วก้มลงรุกรานที่พวงแก้มของเธอทั้งสองข้าง หวานละมุนหูอื้อตาลาย ยังไม่ทันได้ขัดขืนหรือปัดป้อง ทว่าเรียวปากบางร้อนจัดก็ทาบทับลงมายังกลีบปากนุ่ม
“เดี๋ยวก่อนค่ะคุณอัศ”
หวานละมุนร้องห้ามเสียงสั่นกับเรียวปากเขา แถมยังดิ้นหนีเป็นพัลวัน เขาจัดการสอดมือหนาเข้ามาใต้ผ้าเช็ดตัวผืนนุ่มของเธอในทันที
ชายหนุ่มลูบไล้ไปตามผิวกายที่เย็นชื้น แต่สำหรับหวานละมุนแล้วกลับรู้สึกร้อนผ่าวราวกับถูกไฟนาบ เธอจึงรีบร้องห้ามเสียงหลง
“อย่าค่ะ”
นอกจากอัศวินจะไม่เข้าใจคำว่า ‘เดี๋ยว’ แล้ว เขายังไม่เข้าใจคำว่า ‘อย่า’ อีกด้วย
