โจฮาล เจค เพอร์สัน มหาเศรษฐีหนุ่มรูปงาม ตัดสินใจเดินทางจากสหรัฐอเมริกามายังประเทศไทยเพื่อไปยังบ้านที่เขาเคยอาศัยอยู่ในวัยเด็กด้วยเหตุผลบางอย่าง ภายใต้ใบหน้าอันหล่อเหลาและท่วงท่าสง่างามราวเทพบุตร ทำให้ใครต่อใครที่อยู่บ้านหลังนั้นต่างคิดว่าโจฮาลคือสุภาพบุรุษผู้แสนดีที่เพียบพร้อมไปหมดทุกด้าน แต่ใครเล่าจะรู้เท่าทันว่าในใจเขานั้นเต็มไปด้วยเล่ห์กลและหลุมพราง หากมีเหยื่อคนไหนก้าวพลาดตกลงไป จะต้องถูกลงทัณฑ์ด้วยความร้ายกาจที่แสนวาบหวามต่อหัวใจ
แม้จะรักในศักดิ์ศรีและหวงแหนพรหมจรรย์มากแค่ไหน ทว่า นลินฟ้า กุลปรียา ก็จำต้องยอมสูญเสียสิ่งมีค่ามากที่สุดในชีวิตให้กับโจฮาล เพียงเพื่อแลกกับน้ำใจไมตรีที่เธอคิดว่าเขาจะมีให้กันอย่างจริงใจบ้าง ทว่าความเป็นจริงโจฮาลร้ายกาจกว่านั้น ทั้งที่เธอยอมมอบทุกอย่างให้แต่โจฮาลกลับคิดว่านั่นเป็นแค่ของกำนัลที่เธอจะต้องมอบให้ผู้มีบุญคุณอย่างเขาเท่านั้นเอง
“เธอจะไปนอนห้องไหนไม่ได้ทั้งนั้นนลินฟ้า เพราะคืนนี้เธอจะต้องนอนเตียงเดียวกับฉัน”
“หมายความว่ายังไง ทำไมฉันจะต้องนอนกับคุณ” คนตัวบางถอยห่างโดยอัตโนมัติและย้อนถามด้วยสีหน้าประหวั่นพรั่นพรึง
“เธอเคยได้ยินสำนวนไทยที่ว่า อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดายปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่นไหม”
ชายหนุ่มแสร้งถามพลางสืบเท้าเข้าไปหาคนตัวบางอย่างช้าๆ ราวกับราชสีห์กำลังตรงเข้าไปหาเหยื่ออันโอชะของมัน
“เธอควรจะเอาสำนวนนั้นมาปฏิบัตินะนลินฟ้า”
“การตอบแทนบุญคุณมันมีหลายอย่าง ฉันไม่จำเป็นต้องใช้ร่างกายตอบแทนไม่ใช่เหรอคะ”
ริมฝีปากสีกุหลาบสั่นระริกเอ่ยถามพร้อมกับก้าวถอยหลังอย่างระแวดระวังภัย
“นอกจากความสวยแล้ว เธอไม่มีอะไรที่จะทำประโยชน์ให้ฉันได้เลยนลินฟ้า ใช้ร่างกายของเธอให้เป็นประโยชน์ดีกว่า และถ้าเธอทำให้ฉันพึงพอใจ ฉันอาจจะยกบ้านหลังนี้ให้เธอก็ได้”
