ดื่มฉลองอยู่ดีๆ นที สุวรรณวาณิชย์สกุลกิจ ก็ดันถูกแม่สาวตาคมผมดำขวับคว้าดังหมับ แล้วขยับเข้ามาประกาศตัวขอเป็น ‘แฟน’ และตอกย้ำความประหลาดใจให้กับเขาอย่างทันท่วงทีด้วยการขอ ‘แต่งงาน’ แถมด้วยการออดอ้อนขอมี ‘ลูก’ ภาย ในช่วงเวลาไม่ถึงห้านาที ก่อนจากไปโดยทิ้งเขาไว้กับความวาบหวามที่เจ้าหล่อนเป็นผู้จุด มันจะหยามหน้าหนุ่มเสน่ห์แรงที่ไม่เคยเป็นฝ่ายถูก ‘ทิ้ง’ กันเกินไปแล้ว ไม่ว่า ‘ซินเดอเรลลา’ ในค่ำคืนนี้จะเป็นใคร ชายผู้เสียหายในเกมรักอย่างเขาจะต้องตามล่าตัวเธอมารับผิดชอบต่อคำร้องขอเหล่านั้นให้ได้!
มันน่าปวดหัวยิ่งกว่าถอดสมการหาตัวแปรเสียอีก มิ่งอัญ ไม่ คิดเลยว่าการที่เธอออกไปดื่มกับเพื่อนจนเผลอไปขอชายแปลกหน้ามาเป็นแฟนจะทำ ให้เจอเรื่องปวดขมับ เมื่อจู่ๆ ก็มีหนุ่มหน้าหล่อบุกเข้ามาหาถึงที่ทำงาน ฟูมฟายต่อหน้าพนักงานทั้งหลายว่าเธอ ‘ได้’ แล้วก็ ‘ทิ้ง’ เขาไปอย่างไม่ไยดี และเรียกร้องให้ ‘รับผิดชอบ’ เมื่อ ไม่สามารถหันหน้าไปทางไหนก็คงต้องยอมตกกระไดพลอยโจนไปก่อนแล้วกัน แต่อย่าหวังเลยว่าผู้หญิงดีกรีดอกเตอร์อย่างเธอจะยอมตกล่องปล่องชิ้นกับเขา ง่ายๆ!
“มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าครับ”
“มาเป็นแฟนกันไหม”
“ฮะ!” ชาย หนุ่มผู้ถูกร้องขอยังไม่อยากเชื่อหูตัวเองนัก แต่ดูเหมือนเหล่าเพื่อนๆ ที่มาด้วยกันจะหัวเราะเสียงดังลั่นเพราะเขามีคนเมามาขอเป็นแฟน “นี่คุณเมามากแล้วนะ แล้วมากับใครเนี่ย กลับโต๊ะถูกไหม เดี๋ยวผมไปส่ง”
“ฉันถามว่าเรามาเป็นแฟนกันไหม” มิ่งอัญยังย้ำคำเดิม แต่เริ่มขึ้นเสียงด้วยฤทธิ์น้ำเมาที่พลุ่งพล่านอยู่ในกระแสเลือด “เรามาแต่งงานกันไหม”
“คุณจะแต่งงานกับผม แล้วคุณรู้หรือยังว่าผมเป็นใคร”
“ไม่รู้” หญิงสาวผู้ถูกแอลกอฮอล์ควบคุมตอบห้วนๆ อย่างขัดใจ “คุณจะเป็นใครก็ช่าง! แค่ทำให้ฉันมีลูกได้เท่านั้นก็พอแล้ว”
“แล้วรู้ไหมว่าคนจะมีลูกเขาต้องทำอะไรกัน”
“รู้” เธอตอบเสียงหนักเมื่อคนร่างใหญ่ตรงหน้าถามกลับด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป “แต่แต่งงานกันก่อนไหมล่ะ แต่งงานกันไหม”