ชีวิตที่เคยสงบสุขแบบป้าๆ ผสมกับหน้าตาอันเฉิ่มเชยอย่างสุดฤทธิ์ของ กัญญพัชร ต้องกลับตาลปัตรเมื่อพี่ชายบุญธรรมสุดหล่อขอร้องให้เธอปลอมตัวเป็นสาวสวยไฮโซที่สวยเฉียบเนี้ยบทุกกระเบียดนิ้วเพื่อเอาชนะใจลูกชายศัตรูและแก้แค้นแทนเขาให้หนำใจ เห็นใจก็เห็นใจ กลัวก็กลัว ไม่กล้าขัดใจก็ใช่อีก แถมยังรู้สึกผิด แต่จะทำอย่างไรได้เพื่อพี่ชายนอกไส้น้องสาวคนนี้จึงยอมสลัดภาพลักษณ์อันคร่ำครึกลายเป็นสาวสวยกระชากใจเพื่อให้เป้าหมายตกหลุมพราง ในที่สุดปลาก็เกือบจะฮุบเหยื่อ แต่ไฉนเลยเรื่องจึงกลับตาลปัตรเมื่อจู่ๆ พี่ชายคนต้นเรื่องดันเข้ามาขัดขวางกีดกันสารพัด ซ้ำร้ายยังทำท่าหวงน้องเกินพอดียามเมื่อเห็นศัตรูทำท่าจะคลิกกับเธอ
“ทำไมพี่เต้ทำกับเอยอย่างนี้ เอยเป็นน้องสาวพี่นะคะ!”
เธอถามเสียงสั่น มือเล็กเช็ดซ้ำไปที่ริมฝีปากของตนราวกับรังเกียจซึ่งอาการเช่นนั้นทำให้เตมินทร์เลือดขึ้นหน้า
“ไม่ใช่! เอยไม่ใช่น้องพี่สักหน่อย”
เขาประกาศเสียงห้วน ไม่พอใจแม้แต่นิดเดียวที่เธอทำท่ารังเกียจเดียดฉันท์ขนาดนี้
“วะ...ว่าอะไรนะคะ”
กัญญพัชรจ้องมองเขาราวกับเห็นผีเพราะตกใจและไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
“เอยไม่ใช่น้องสาวพี่ เราไม่ได้เป็นอะไรกันเลย ทั้งทางสายเลือดและทางกฎหมาย”
เขาตอบอย่างไม่แยแสต่อสิ่งใดทั้งนั้น เตมินทร์โละทิ้งเรื่องคุณธรรมศีลธรรมอะไรนั่นไปนานแล้ว เขาจะรักเธอ ใครจะทำไมเขาก็ไม่สนใจทั้งนั้น
“พะ...พี่เต้”
“เอยไม่ใช่น้องสาวพี่ ดังนั้นพี่จะ...”
เขากัดฟันกรอดขณะที่มือข้างหนึ่งดึงเอวบางเข้ามากระแทกร่างของตนอย่างเป็นเจ้าของ
“พี่จะกอด…” พูดจบก็กอดเธอและซุกหน้าลงกับซอกคอของเธอ
“จะจูบ”
แล้วเขาก็ทำตามที่พูดด้วยการจูบไปที่ริมฝีปาก ลากไล้ไปที่ผิวแก้มแล้ววกกลับมาที่ซอกคอหอมกรุ่นนุ่มนิ่มอย่างจาบจ้วงเอาแต่ใจ
“พี่อยากจะทำอะไรก็จะทำ อย่ามาใช้คำว่าพี่น้องกับพี่...เอยไม่ใช่! พี่ไม่ยอมรับเป็นอันขาด!”
