เพราะโชคชะตาอันโหดร้ายชักพาให้เธอถูกลักพาตัวมาจากบ้านเกิดเมืองนอน นภิสา ยังไม่ทันได้จับต้นชนปลายถึงเหตุการณ์ที่ต้องเผชิญ หญิงสาวก็กลายเป็นสินค้าบนเวทีประมูลความบริสุทธิ์ไปเสียแล้ว แต่ความหวังว่าจะมีใครสักคนมาช่วยก็ยังไม่เป็นศูนย์ เพราะเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวฉุดหญิงสาวขึ้นมาจากขุมนรกคาวโลกีย์ที่เกือบจะทำให้เธอเป็นโสเภณีเพียงข้ามคืน หากนภิสาก็ต้องมาสูญเสียพรหมจรรย์ให้กับชายหนุ่ม แต่เธอก็ยินดีที่จะมอบความสาวให้กับผู้มีพระคุณ และยอมเป็นทาสรักอสูรร้ายจอมหื่นที่มีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร แม้ความหวังที่จะได้เป็นผู้หญิงของเขาแต่เพียงผู้เดียวจะริบหรี่แค่ไหน แม้จะรู้ว่าเขาไม่ได้มีหัวใจไว้รักใคร และจะถูกมาเฟียขี้โมโหอย่างเขาย่ำยีเพียงใด แต่หัวใจอันแสบบอบบางของเธอก็ยังยอมศิโรราบต่อมาเฟียหนุ่มผู้นี้ตลอดไป!!
เมื่อมาเฟียที่ขี้หงุดหงิดที่สุดในอิตาลีอย่าง มาเวลลัส ต้องเสี่ยงชีวิตเข้าไปช่วยสาวสวยบนเวทีประมูลความบริสุทธิ์ของศัตรู มีหรือที่ชายหนุ่มมากฝีมืออย่างเขาจะพลาด เพราะนภิสาคือผู้หญิงเพียงคนเดียวที่สามารถทำให้โลกของเขาหยุดหมุนไปชั่วขณะเพียงแค่ได้สบตา แถมเขายังได้ดื่มด่ำในค่ำคืนอันแสนวิเศษกับเธอเป็นการตอบแทนอีกด้วย มาเวลลัสไม่รีรอที่จะพาหญิงสาวมาไว้ยังอาณาจักรของตน หากคาสโนวาผู้มีหญิงสาวรายล้อมอยู่เสมอกลับไม่เอะใจเลยสักนิดว่า เพราะเหตุใดเขาถึงคลั่งไคล้เธออย่างไม่รู้เบื่อ จนลืมเลือนผู้หญิงคนอื่นไปได้สนิทใจเลยทีเดียว ยิ่งเธอทำเหมือนกับว่ายอมเป็นทาสเขา ยอมเป็นผู้หญิงของเขาเพราะบุญคุณเหนือหัว คนขี้โมโห เอาแต่ใจ และป่าเถื่อนอย่างเขา ก็ยิ่งหัวเสียอย่างหนัก ต่อเมื่อรู้ซึ้งถึงหัวใจของตนแล้วว่าเขาไม่ได้ต้องการเพียงแค่เรือนร่างเธอเท่านั้น หากแต่หัวใจของเธอ เขาก็ยังต้องการเป็นเจ้าของอีกด้วย ดังนั้นมาเฟียจอมเย่อหยิ่งที่จีบหญิงไม่เป็นอย่างมาเวลลัสจะสามารถเอาชนะใจนภิสาด้วยวิธีใด!!
“คุณคิดว่าฉันสวยเหรอคะ”
“นี่เธอไม่รู้ตัวหรือไงกัน”
“ฉันคิดว่าตัวเองแค่หน้าตาดี แต่ไม่คิดว่าตัวเองสวยเลิศเลอค่ะ” เธอพูดออกมาอย่างไม่เข้าข้างตัวเอง
“ยัยโง่! เธอคิดว่าคนอย่างฉันจะหลงใหลผู้หญิงคนไหนง่ายๆ จนจะเป็นบ้าแบบนี้หรือไงกัน นี่เธอโง่จริงหรือแกล้งโง่ ที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองสวยบริสุทธิ์ราวกับนางฟ้า”
ยิ่งเธอแต่งเนื้อแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าราคาแพงที่เขาจัดหาให้ และแต่งหน้าทำผมจนดูดีมีระดับ มันก็ยิ่งทำให้เธอสวยไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเทพธิดาเลยทีเดียว
“คุณ...พูดเกินความจริงไปหรือเปล่าคะ”
ไม่รู้หรอกว่าคำพูดนั้นจริงแค่ไหน แต่มันก็ทำให้เธอเผลอขยับเข้าไปใกล้เขามากขึ้นโดยไม่รู้ตัว โดยที่ห้ามรอยยิ้มหวานของตัวเองไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
“อย่ามาใกล้ฉันตอนนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันได้จับเธอปล้ำเหมือนเมื่อครู่นี้แน่”
เป็นมาเวลลัสบ้างที่ขยับหนีไปเบียดประตู เพราะถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่โมโหจนอยากจับเธอปล้ำ แต่การที่เธอส่งยิ้มหวานมาให้แบบนี้ก็ทำให้เขาห้ามตัวห้ามใจลำบากหนักกว่าเดิม
“ฉันอยากรู้ว่าคุณหลงใหลฉันจริงหรือเปล่า”
“เธอนี่ท่าทางจะโง่จริงๆ ซะด้วย ที่ฉันแสดงให้เธอเห็นอยู่ทุกวันทุกคืน มันยังเป็นคำตอบไม่มากพออีกหรือไง หรือว่าเธอต้องการให้ฉันแสดงให้เธอดูอีกทีซะเดี๋ยวนี้ จะได้แน่ใจว่าฉันหลงใหลเธอขนาดไหน”
“มะ...ไม่เอาค่ะ”
