เมื่อการตายของบิดาไม่ใช่อุบัติเหตุอย่างที่ทุกคนเข้าใจ หนุ่มลูกครึ่งอย่าง กฤตนัย อินธรณิสร ทายาทเพียงคนเดียวของเจ้าของธุรกิจนำเข้าเหล็กกล้าและอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ของไทย จึงจัดการจับตัวหนอนบ่อนไส้อย่าง ลัลนา มาลงโทษด้วยกฎของเขาเอง ผู้พิพากษาอย่างกฤตนัยไม่มีทางปล่อยให้จำเลยตายดีแน่ เขาจะทำให้เธอตกนรกทั้งเป็น ด้วยการจับมาขังไว้ในกรงมารและทรมานให้สาสมใจ!!
ความเข้าใจผิดอย่างรุนแรงทำให้เขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ชายที่เธอรักกลายเป็นคนไร้หัวใจและมุ่งมั่นแต่จะแก้แค้น และหญิงสาวก็คือที่ระบายความแค้นของเขา ตามคำบัญชาที่ว่า มีสิทธิ์เจ็บได้ แต่เธอห้ามตายเด็ดขาด!ความเจ็บปวดบั่นทอนหัวใจของลัลนาจนอ่อนแอไร้เรี่ยวแรง แม้เวลาจะเดินทางมาถึงช่วงสุดท้ายของความอดทน หัวใจก็ยังร่ำร้องให้อยู่ต่อ ถึงจะอยู่ในฐานะนางบำเรอก็ตาม กระทั่งเขากระทำการเหยียบย่ำหัวใจให้แหลกลาญด้วยการพาหญิงอื่นมาเยาะเย้ยถึงที่ หัวใจอันบอบช้ำก็สุดที่จะทานทน สิ่งเดียวที่เธอต้องทำในตอนนี้ก็คือ พาอีกหนึ่งชีวิตที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาหนี!!
กฤตนัยหารู้ไม่ว่า ถึงแม้ลัลนาจะเปรียบเสมือนลูกไก่ในกำมือ แต่การนำพาตัวเองเข้าไปผูกพันกับเธอฉันสามีภรรยา ก็ทำให้ตนเองทนใจแข็งบีบลูกไก่อย่างเธอให้แหลกคามือไม่ได้ และเขาก็พลาดปล่อยให้ลูกไก่ตัวเล็กๆ นี้หลุดมือไป ชายหนุ่มถึงได้รู้ซึ้งว่า ลัลนามีค่ากับหัวใจของเขาเพียงใด แล้วยิ่งเธอไม่ได้ไปแค่ตัวเปล่า แต่ยังมีอีกหนึ่งชีวิตที่เขาเพิ่งจะรับรู้ว่ามีติดท้องไปด้วย จึงกลายเป็นเขาเองนี่แหละ ที่ต้องทรมานราวกับจะตายทั้งเป็น!!
“อย่านะคะ!!!” ลัลนาร้องออกมาด้วยน้ำเสียงอันสั่นเทา เมื่อเดาได้ว่าเขากำลังหมายมั่นว่าจะทำอะไร
“ถ้าไม่อยากให้ฉันโยนเธอลงบนเตียง เธอก็ต้องขอร้องฉันดีๆ สิ ถ้าถูกใจละก็ จะยอมวางลงเบาๆ ไม่ให้กระทบกระเทือนสักนิดเลย”
“คุณนัย!” ลัลนาสะบัดหน้าให้เขา แล้วเม้มริมฝีปากแน่นอย่างโมโห แขนทั้งสองข้างก็พยายามเกาะรอบคอของเขาเอาไว้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้
“เอาสิ ขอร้องเร็ว ไม่งั้นโยนนะ หนึ่ง…สอง…”
“คุณนัยคะ ปล่อยนาลงเถอะนะคะ อย่าโยนนาเลยนะ” ในที่สุดลัลนาก็ยอมทำตามที่เขาขอ แต่ว่าน้ำเสียงนั้นยังคงไม่หวานพอ เขาจึงกระซิบให้เธอพูดอีกครั้ง
“คุณนัยคะ ขอร้องนะคะ อย่าทำร้ายนากับลูกอีกเลย” คราวนี้ทั้งน้ำเสียงและแววตาของเธอนั้นทำให้กฤตนัยถึงกับชะงัก เพราะแทนที่มันจะทำให้เขาพอใจ เขากลับโกรธเสียมากกว่า
“ทำได้ดีมาก เก่งมาก คงจะเคยไปอ้อนวอนใครเขามาบ่อยล่ะสิท่า” เขาพูดประชดก่อนจะค่อยๆ วางเธอลง ลัลนาเข้าใจความหมายของคำพูดและสายตาของเขาดี ทำให้ต้องแอบรู้สึกเจ็บปวดในใจอยู่ลึกๆ ที่เขาไม่เคยมองเธอในแง่ดีเลย
“สักวันนะคะคุณนัย คุณจะได้ขอร้องฉันแบบที่ฉันทำเมื่อครู่นี้ แล้วฉันจะไม่มีทางใจอ่อนเด็ดขาดค่ะ