เพราะคู่หมั้นคู่หมายหนีพิธีอภิเษกมาพบรักที่ยังเมืองไทย และถึงแม้ว่าพระองค์จะไม่คิดร่วมหอด้วย แต่ก็ทำให้เจ้าชายอีสดรีสส์ อัลดาลีฟ รัชทายาทแห่งดาลิยา เสียพระพักตร์เป็นอย่างมาก พระองค์จึงเสด็จมายังเมืองไทยเพื่อตามตัวคู่หมั้นกลับดาลิยา แต่การณ์กลับเป็นว่าเรื่องคู่หมั้นสาวไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับเจ้าชายอีสดรีสส์อีกต่อไป หากแต่เป็นปาลิตา สาวไทยที่กล้าต่อปากต่อคำกับพระองค์ต่างหากเล่า ที่ทรงสนพระทัย เจ้าชายร้อยเล่ห์ทรงใช้กลลวงให้เธอตามเสด็จต๋อยๆกลับไปยังถิ่นของพระองค์ โดยที่สาวเจ้าหารู้ไม่ว่า การติดตามเจ้าชายแปลกหน้าไปยังดาลิยาเพื่อทวงเจ้าสาวคืนสู่อ้อมใจของพี่ชายนั้น  เธอจะต้องตกเป็นเชลยให้กับเจ้าชายอสูรที่วางแผนจะจับเธอขังไว้ในกรงทอง ด้วยข้อแลกเปลี่ยนในพระทัยว่า หญิงหนึ่งแลกกับอีกหญิงหนึ่ง! แต่สุดท้ายแล้วเจ้าชายก็สอนให้นางเชลยเจ้าพยศได้รู้ว่า กรงขังที่ฉาบไปด้วยไฟเสน่หานั้น ไม่ได้โหดร้ายจนเกินไป!!

“สักหนึ่งเดือนเป็นไงลิต้า สามสิบวันนับต่อแต่นี้ไปคงทำให้เราอิ่มในรสรักที่ได้จากเจ้า แต่ไม่แน่นะ หากเราเบื่อเจ้าเร็วกว่านี้ เจ้าอาจจะได้รับอิสระภายในอาทิตย์สองอาทิตย์ก็ได้”

                พระสุรเสียงที่เยาะหยัน สายพระเนตรที่มองมาอย่างเหยียดหยาม ทำเอาปาลิตาต้องกัดเม้มริมฝีปากแน่น ขอบตาร้อนผ่าวอย่างหักห้ามไว้ไม่อยู่

                “ลิต้าภาวนาให้เจ้าชายเบื่อลิต้าเร็วๆ”

ปาลิตาเค้นเสียงตอบได้อย่างยากลำบาก เริ่มปวดตาจากการกล้ำกลืนหยาดน้ำตาไม่ให้ไหลรินออกมา

                “ไม่ต้องห่วงหรอกทูนหัว บทรักของเจ้าจืดชืดเสียยิ่งกว่าน้ำแกง เวลาหนึ่งเดือนที่เรากำหนดให้เจ้าถือว่ามากเกินไปแล้วสำหรับคนที่ไร้ประสปการณ์ในเรื่องรักอย่างเจ้า”