พรนับพัน ได้รับอุบัติเหตุจากการปะทะบริเวณชายแดน ก่อนเธอจะได้รับการช่วยเหลือจาก เจ้าชายอิลฮาม ที่ได้ชื่อว่าหล่อ เอาแต่ใจ และเจ้าชู้ตัวพ่อ
และนี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องที่คาดไม่ถึงทั้งหลายแหล่
เรื่องแรก เธอความจำเสื่อม จำไม่ได้แม้กระทั่งชื่อตัวเอง
เรื่องที่สอง เธอถูกเจ้าชายขอแต่งงานให้เป็นพระชายา
เธอมีสิทธิ์เลือกไหม บอกเลยว่าไม่ เพราะมันคือการทวงบุญคุณ
ถ้าไม่อยากเป็นผีเฝ้าทะเลทราย เธอต้องทำ มันไม่ยากเลย
ใช่! มันไม่ยาก แต่มันยากตรงที่เธอไม่สามารถควบคุมหัวใจที่หวั่นไหวทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดกับเขา
แถมจู่ๆ มาเปลี่ยนสัญญาแต่งงานที่เคยบอกว่าแค่สองปี ให้มาเป็นสัญญาระยะยาวแบบถาวรไปซะอย่างนั้น!
“ปล่อยเลย”
“ปล่อยแน่ แต่ยังไม่อยากปล่อยตอนนี้” แล้วเขาก็ดันให้เธอนั่ง และบังคับให้นอนลงไปโดยมีเขานอนเกยอยู่ด้านบน
“เจ้าชาย ท่านคงไม่ทำอะไรแบบนั้นใช่ไหม”
“แบบนั้นน่ะแบบไหน”
“เจ้าชาย อย่าล้อเล่น”
“จูบเมื่อครู่ฉันไม่ได้ล้อเล่น” แล้วเขาก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้มากกว่าเดิม ลมหายใจร้อนๆ ของเรารินรดกันและกัน เป็นเธอที่หุบปากฉับไม่กล้าพูดมาก
“มองแบบนี้อีกจูบดีไหม”
“ไม่ดี อ๊ะ!” เธอร้อง เพราะริมฝีปากล่างถูกเขางับขบกัดเบาๆ ดึงจนต้องยกศีรษะตาม ก่อนเขาจะปล่อย แล้วแนบหน้าผากกว้างของเขากับหน้าผากของเธอ ทำเอาใจสาวเต้นรัวกระหน่ำ
“ตอนนี้ฉันหายหงุดหงิดแล้ว”
“ท่านเอาเปรียบ เอาแต่ใจ ใช้ความเป็นผู้ชายมารังแกกัน”
“ให้เธอเอาคืนดีไหม ฉันจูบเธอแล้ว เธอจูบคืนได้เลย ฉันยอม”
แววตากรุ้มกริ่มร้ายลึกสุดๆ คำท้ายที่บอกว่าฉันยอม ราวกับเขายอมถวายให้เธอทั้งตัว
