พราวฟ้า สาวสังคมไฮโซโก้หรู สวย เริด เชิด หยิ่ง แต่ดันมาตกหลุมรักคุณหมอมาดนิ่งเข้าอย่างจัง กระทั่งตกลงคบกันแบบผูกปิ่นโต ส่งความหวานและร้อนแรงยามโหยหา จนวันหนึ่งเธอเลือกที่จะเดินจากไปพร้อมของฝากจากเขาที่ไม่อยากบอกใคร...
พร้อมรบ คนความรู้สึกช้า ด้านชาจนต้องเสียช่วงเวลาแห่งความสุขไป พอมีโอกาสได้เจอเธออีกครั้ง เขาจึงเดินหน้าเต็มกำลัง และจะไม่ยอมเดินย่ำซ้ำรอยเดิม
หนีเหรอ...เดี๋ยวตามเอง
ใจแข็งเหรอ...เดี๋ยวทำให้อ่อนเอง
ไม่รักหมอแล้วเหรอ...เดี๋ยวหมอรักเอง!
“ขอกอดได้ไหม”
“อะไรของหมอคะเนี่ย” เขาทำให้เธอปรับโหมดอารมณ์ตามไม่ทันนะ
“ได้หรือเปล่า” ถามย้ำอีกรอบ เป็นเมื่อก่อนคงกอดได้ง่ายๆ แต่ตอนนี้เขาให้เกียรติเธอ
“ทำไมไม่ตอบ”
“ไม่ให้กอดค่ะ” ใจแข็งตอบกลับไป โอ๊ยตายยายพราว ทำไมรู้สึกว่าเขาในโหมดนี้ทำให้เธอใจสั่น
“ใจแข็ง”
“เหมือนหมอเมื่อก่อนนี้ไงคะ”
“ผมกำลังถูกเอาคืนใช่ไหม” น้ำเสียงนุ่มทุ้มฟังดูละมุนหู สาวเท้าเข้ามาใกล้ยืนตรงหน้า แล้วดึงเธอเข้ามากอด ส่วนคนที่ไม่อนุญาตให้กอดกลับไร้การผลักไส นี่แหละคนย้อนแย้ง
“บอกไม่ให้กอด”
“กอดไปแล้ว ทำไงได้”
“หน้าด้านมาก”
“นาทีนี้ต้องด้าน เพราะหน้าบางไม่ช่วยอะไร” เขายังมีอารมณ์ตอบกลับมา วันนี้แค่กอด วันต่อๆ ไปเขาจะทำมากกว่ากอด
“บ้ามาก”
“คงจริง”
