การมาท่องเที่ยวในช่วงดวงตกตามประสาสาวติสต์แตกของ วนิดา กลับกลายเป็นการนำพามาซึ่งความซวยของชีวิต เมื่อเธอต้องมาตกอยู่ใต้อาณัติของ ชีคอามาล
ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ มันคือความซวยอย่างแท้จริง เพราะดันได้เสียกับอีกฝ่ายแบบไม่ตั้งใจ!
แต่สำหรับชีคอามาลแล้ว เขากลับคิดว่ามันไม่ใช่ความซวยของชีวิต แต่มันเป็นวิกฤตของหัวใจและร่างกาย คนร้ายๆ แบบเขา เมื่อมีเหยื่อมาให้ถึงที่ มีหรือจะไม่กลืนกินให้อิ่มหมีพีมัน!
..................................................…
“ก็แค่นั้น หุบปากอยู่เฉยๆ”
“อะไรของคุณ”
“อย่าแหกปาก ไม่ชอบ”
“ฉุดกระชากลากถูฉันมาอย่างกับวัวกับควาย แล้วจะให้ฉันร้องเต้นระบำดีใจไชโยหรือยังไงล่ะ ไม่ตกใจไม่แหกปากสิประหลาดคน” พอมีช่องทางในการโต้แย้งวนิดาก็ไม่ลืมที่จะพ่นออกมา
“อาบน้ำ”
“ฮะ”
“อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จะได้มาคุยกัน”
“ไม่ ฉันไม่อาบ ฉันจะอยู่แบบนี้”
“ทำไม”
“ก็ฉันไม่อยากอาบนี่นา” สาวเจ้าอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียงนัก ทำให้คนตรงหน้ายืนกอดอก
“ให้เวลาสิบห้านาทีในการจัดการตัวเอง”
“บอกไว้ตรงนี้เลยว่าไม่อาบ”
“งั้นฉันจะอาบให้” คำพูดต่อมาของเขาทำเอาเธอถึงกับอ้าปากพะงาบๆ อยากจะด่า อยากจะแรปด่าเป็นภาษาไทย แต่ด้วยดวงตาคมกล้าราวกับพญาเสือนั่นทำเอาเธอขวัญผวามากกว่าจะพ่นอะไรหยาบๆ ออกไป
