ฮาคิม ซาร์เซมาน ไม่เคยถูกใจใครขนาดนี้มาก่อน ธารา ลูกสาวมาเฟียหุ้นส่วนธุรกิจของเขา เธอคือสายบู๊สายบุ๋นตัวจี๊ด แซ่บซี้ดโดนใจเขาจริงๆ
เขาจะปล่อยให้ตัวเองเสียเซลฟ์เพราะถูกแม่สาวน้อยตัวแสบหมางเมินใส่ไม่ได้...นี่ใคร! เขาคือชีคฮาคิม ซาร์เซมาน รู้ไว้ซะ!
เป็นชีคแล้วไง ได้ลิ้มรสหมัดเธอแล้วนี่...เบื่อมาก มุกจีบเชยๆ เดินตามต้อยๆ ไล่ก็ไม่ไป แถมยังขยันบอกรักเธออีก...
โอ๊ย! เดี๋ยวแม่ก็ใจอ่อนซะเลย
“รู้สึกว่าโลกโคตรจะกลม”
“เขาเรียกว่าพรหมลิขิต” ชีคหนุ่มเอ่ยยิ้มๆ เงยหน้ามองสาวเท่ที่แบะปากแสลงหูกับคำว่าพรหมลิขิต
“กรรมลิขิตมากกว่า”
“จะอะไรลิขิต แต่ก็ทำให้เราเจอกันถึงสามครั้ง น่าจะเป็นเรื่องที่ดี” คนฟังถอนหายใจเฮือก
“กินๆ ไปเถอะ แล้วจะกินตำถาดไหม ไม่อยากพลาดของดีก็กินซะ” ธาราพูดต่อ พลางใช้ช้อนกลางตักตำถาดมาใส่จานข้าวของอีกฝ่าย ไม่ได้เอาใจ แต่อยากให้เขากินเผ็ดเป็นการเอาคืน เล็กๆ น้อยๆ ก็ขอให้ได้จัด หมั่นไส้มาตั้งแต่นั่งประชุมแล้ว
“แกล้งกัน”
“เปล่าแกล้ง ส้มตำคืออาหารของคนไทย มาอยู่ไทยก็ต้องกินสิ หรือไม่กล้า กลัวอะดิ”
“หึ มีอะไรต้องกลัว” เขาตักส้มตำเข้าปากเคี้ยวๆ ส่งผลให้เลือดสูบฉีดขึ้นสู่ใบหน้าทันที
“มองอะไร”
“อยากมอง”
“กินเผ็ดจนสมองเบลอเหรอ”
“สงสัยจะใช่”
