หล่อนยังไร้เดียงสาเกินกว่าที่จะรับตำแหน่งภรรยาของเขา แต่ ทัศนะ ก็ทนที่จะเห็นเด็กสาวบริสุทธิ์ถูกมารดาของเธอพาไปหลอกขายให้คนอื่นไม่ได้เช่นกัน จึงใช้เงินแลกเธอมาอยู่ในปกครอง
ความไร้เดียงสาของ แก้วนรี กำลังประทุษร้ายหัวใจเขา...หล่อนคือสาวน้อยหัดอ่อย เป็นหญ้าอ่อนกลิ่นวานิลลาที่เขาอยากจะเด็ดเก็บไว้ดอมดมเพียงคนเดียว!
“ก็...แก้ว...ไม่กล้า กลัวว่าถ้าแก้วมาแล้วคุณจะ...ไล่” บอกเขาอย่างไม่เต็มเสียง ทั้งยังหลุบตาลงหนี
“ก็เลยต้องพึ่งเหล้า” เขาพูดต่อให้ แก้วนรีก็ส่ายหน้า
“แก้วไม่ได้กินเหล้านะ แค่ค็อกเทลเอง”
“แล้วกินไปกี่แก้ว”
“ไม่รู้สิคะ แก้วไม่ได้นับหรอก รู้แต่ว่าต้องกินจนกว่าจะกล้าค่ะ”
ทัศนะย่นคิ้วเพราะนึกสงสัยกับตรรกะเพี้ยนๆ ที่เธอเข้าใจ “ฮึ ใครเป็นคนบอกว่ากินแล้วจะกล้า”
“เพื่อนที่โรงเรียนเก่าค่ะ” แก้วนรีเลื่อนสายตาขึ้นมองเขาอย่างใสซื่อ พร้อมกับพยักหน้าเบาๆ เพื่อยืนยันคำพูดของเธอ
“ยายเด็กบ๊องเอ๊ย...”
แก้วนรีมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจสรรพนามที่เขาใช้เรียกเธอ ก็วันนั้นพอเธอกินมัน เธอก็กล้าขึ้นนี่ แล้วเขาจะว่าเธอบ๊องทำไมกัน...
