เพราะความพลั้งเผลอไปมีค่ำคืนกับหนุ่มแปลกหน้า ไพลิน ทิ้งความสาวที่เสียไปไว้ให้เขาดูต่างหน้าแล้วหนีมาพร้อมกับของแถมพิเศษที่กำลังถือกำเนิดในท้องเธอ
เธอยังไม่พร้อมจะเปิดตัวให้โลกรู้ว่าตัวเองทำตัวแย่แค่ไหน...
มาร์คัส ถึงกับเหวอเมื่อโดนสาวชิ่งหนีโดยยังไม่ได้ถามชื่อเสียงเรียงนาม จนเมื่อได้มาพบกันอีกครั้ง เธอก็ทำเป็นจำเขาไม่ได้ ทำตัวไม่รู้ไม่ชี้ แต่มีพิรุธเพียบ!
เขาไม่คิดจะปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปง่ายๆ แน่
แม่ของลูกเชียวนะ พ่อจะจับขยับมาเป็นเมียอย่างเต็มระบบให้ได้เลยคอยดู...ชั่วโมงนี้ บทตื๊อ บทรุก บทอ่อย แสร้งทำตัวสำออยให้เธอใจอ่อนบ้างในบางเวลาก็ต้องขนมาใช้แล้ว!
“คนบ้า ออกไปนะ”
“ไม่ออก จะนอนกอดเมียกับลูก” คนโดนไล่ไม่ฟัง โถมตัวเข้าไปกอดร่างอวบอิ่ม เบียดตัวเข้าหาเธออย่างแนบแน่น จนเธอรู้สึกดีจัง
เธอต้องบ้าไปแล้ว ทำไมถึงแพ้ท้องได้เปลืองตัวแบบนี้
“อย่าปฏิเสธตัวเองเลยนะจ๊ะทูนหัว”
“กรี๊ด ฉันบอกให้ออกไปไง”
“ชู่ว์ อย่าเสียงดังมากสิครับ เดี๋ยวลูกตกใจ” เขาแกล้งเอ็ดเบาๆ ตามด้วยจูบเร็วๆ บนแก้มนวลแดงของเธออย่างมันเขี้ยว
คนฟังได้แต่กัดปากแน่น ดิ้นเร่าขลุกขลักไปมา แต่ไม่กล้ากรีดร้องเพราะกลัวลูกจะตกใจขึ้นมาจริงตามคำของเขา จึงได้แต่ตวัดค้อนส่งไปให้เขาทางสายตาอย่างหมั่นไส้
“ตะกี้แม่ก็ครางเสียงดังมากๆ ไปแล้ว” ชายหนุ่มกระซิบตามมาด้วยแววตาแพรวพราวนัก แล้วมันก็ทำให้คนเห็นโกรธจนอยากจะควักลูกตาเขาทิ้งเสียเหลือเกิน
“เลิกพูดทะลึ่งๆ เดี๋ยวนี้นะ” เสียงหวานแว้ด แต่คนโดนแว้ดได้แต่หัวเราะอย่างถูกใจ
“นะครับ ใช้งานผมอีกครั้งหนึ่ง หรืออีกหลายๆ ครั้งก็ได้ ผมยอมเสียเปรียบสุดชีวิต” คนยอมเททั้งหน้าตักเสนอให้อย่างใจป้ำ “เหมือนที่คุณเคยใช้งานผมจนหมดแรงไง...”
