นี่คงจะเป็นมิติใหม่แห่งการข้ามภพสินะ! เธอเดินตามเต่าจนหลงเข้ามาในมิติพิศวงที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของอาณาจักรจีนโบราณ...
ฮุ่ยอัน จิตรกรสาวผู้เดินทางมาจากมิติอันไกลโพ้นจำต้องปลอมตัวเป็นขันทีเข้าไปรับใช้ฮ่องเต้เจ้าปัญหา หยางหยุนอู้ มีงานอดิเรกเป็นอันธพาล หาเรื่องขุนนาง สั่งปลดนางสนม และรังแกขันทีอย่างเธอ มีเพียงสามสิ่งที่บุรุษผู้นี้ไม่กระทำก็คือ ตบเด็ก เตะหมา ท้าคนท้องต่อย!
คุณพระ! ความแตกแล้วสิ คราวนี้หัวหรือหลังของเธอที่จะขาดออกจากกันสองท่อน!
“เจ้า!”
“ได้โปรดไว้ชีวิตกระหม่อมด้วยขอรับ” ร่างเล็กควานหาผ้าผืนน้อยบนเตียงเพื่อปกปิดความงดงามของเหลียนฮวาดอกน้อยน่ารักมิให้เปิดเผยแก่สายพระเนตรคมที่จับจ้องมันราวกับจะวินิจฉัยว่ามันเป็นของจริงหรือไม่ หรืออาจจะคิดว่าเหตุใดมันจึงมีขนาดเล็กกว่ามาตรฐาน
“เจ้าเป็น...สตรี” พระสุรเสียงแหบพร่าพึมพำอย่างไม่เชื่อสายพระเนตร พระหัตถ์ทั้งสองขยี้ดวงเนตรจนแดงช้ำ หากมิสามารถเปลี่ยนแปลงภาพแห่งความจริงตรงหน้าให้เลือนหายไปได้ ซึ่งพระองค์ก็มิยอมให้เปลี่ยนแปลงไปเด็ดขาด
‘เฮ้อ...รอดแล้ว ข้ามิใช่จักรพรรดิตัดแขนเสื้ออย่างที่ขุนนางโฉดเหล่านั้นกล่าวหา’
“เหตุใดเจ้าถึงปิดบังตัวตน โทษหลอกลวงเบื้องสูงนั้นทรมานเพียงใด เจ้าอยากต้องโทษเหล่านั้นหรือ”
“กระหม่อมมีความจำเป็นพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทได้โปรดเมตตาด้วย”
