ท่ามกลางบรรยากาศการประมูลและเสียงโห่ร้องอันกึกก้อง เด็กสาวตัวเล็กๆ ใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาคนนั้นกระตุ้นความสนใจมาเฟียหนุ่มอย่าง เควิน มอนเตลล่า จนเขาไม่กล้าปล่อยให้เธอตกไปเป็นกรรมสิทธิ์ของชายอื่น
เควินมักจะเลือกทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการเท่านั้น เขาไม่มีวันอ่อนข้อหรือทำตามคำสั่งใคร และโชคชะตาก็เป็นสิ่งที่เขากำหนดเองได้เช่นกัน ไม่เว้นแม้กระทั่งทางเดินชีวิตของ อารยา เหยื่อสาวของงานประมูลในครั้งนี้ เขาจึงเลือกลิขิตชะตาชีวิตของเธอเอง เควินหมายจะเลี้ยงเธอให้เป็นนกน้อยในกรงทอง ควบคุมเธอไว้ด้วยการครอบครอง แต่มันกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด!
ยิ่งเหยื่อน่ากิน ตัวนุ่มนิ่ม หอมกรุ่นชวนน้ำลายสอแบบนี้แล้ว...
“ล้านยูโร”
“ว่าไงนะคะ”
“หนึ่งล้านยูโร”
อารยาอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง นึกคำนวณจำนวนเงินที่เขากล่าวมาเทียบกับค่าเงินบาทแล้วก็อยากร้องไห้ เธอจะไปหาเงินมากมายขนาดนั้นมาจากไหน
“ฉันจำไม่ได้สักนิดค่ะ ว่าไปเอาเงินคุณมาตอนไหน”
“งั้นก็หุบปากแล้วนึกให้ออก” ชายหนุ่มฉวยโอกาสอุ้มร่างคนที่หมดแรงทรุดกองอยู่กับพื้นขึ้นมา ก่อนโยนกลับไปที่กลางเตียงนอน แล้วทอดตัวลงนอนตามไป หากแต่อีกฝ่ายที่คิดว่าหมดฤทธิ์แล้วกลับเด้งลุกขึ้นนั่ง เตรียมขยับหนีไปอีกทางจนเขาต้องครางขู่ในลำคอ “นอนลงไป”
“ไม่ค่ะ!”
“อย่าดื้อ เลือกเอา จะนอนดีๆ ตรงนี้ หรือจะออกไปข้างนอก บอกเลยว่าฉันไม่ใจดีหรอกนะ”
น้ำเสียงนั้นไม่มีแววล้อเล่น หญิงสาวชะงัก หอบสะอื้น ใจหนึ่งอยากหนีออกไป แต่ใจหนึ่งกลับไม่กล้า
“ขอโทษค่ะ จะนอนเดี๋ยวนี้แล้ว แต่คุณห้ามทำอะไรฉันนะคะ”
“อือ”
แม้จะตอบรับเป็นคำสั้นๆ แต่อย่างน้อยก็ทำให้หญิงสาวสบายใจพอที่จะหลับตาลง
“กฎข้อแรก จำไว้นังหนู อย่าไว้ใจใคร โดยเฉพาะผู้ชายที่จ้องจะเขมือบเธอ”
