มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรีที่ใครจะหยามไม่ได้ เมื่อรู้ว่าผู้หญิงอวดดีที่เคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับชายอื่น ออสติน คาร์ว รอทเวลล์ ร้อนรนจนนั่งไม่ติด อย่าฝันเลยว่าเขาจะปล่อยให้ โยสิตา ตกไปเป็นของชายอื่น งานแต่งจะต้องล่มไม่เป็นท่า เพราะหล่อนกำลังจะถูกลักพาตัว โทษฐานที่ทำให้หัวใจของชายหนุ่มต้องร้อนรุ่มดังไฟสุม รอยตราที่เขาเคยฝากไว้ มันจะยังประทับเตือนอยู่ว่า หล่อนไม่มีสิทธิ์ไปเป็นเจ้าสาวของใครทั้งนั้น นอกจากเขาคนเดียว!
“หนูเล็ก จะมากไปแล้วนะ”
“น้อยไปด้วยซ้ำ รวยไม่ใช่เหรอ ฉันจะปาให้แตกหมดนี่เลย รวมทั้งไวน์นับสิบขวดในบาร์นี่ด้วย” ไม่รอช้ามือบางรีบคว้า แต่ชายหนุ่มถึงตัวก่อน
“ยายผู้หญิงฤทธิ์มาก”
“กรี๊ด ไม่ไป ปล่อยฉัน ไอ้คนฉวยโอกาส หื่นกาม เส็งเคร็ง” โยสิตากรีดร้องด้วยความตกใจ เมื่ออีกฝ่ายกระชากตัวเธอมาไว้ในอ้อมแขนพาเดินไปอีกด้าน
“ด่าสิ ด่าต่อ ด่าให้เยอะๆ”
“ไอ้โรคจิต”
“เดี๋ยวจะได้รู้ว่าคนโรคจิตเขาทำกันยังไง โอ๊ะ”
ชายหนุ่มร้องเมื่อหญิงสาวยกเท้าแล้วเหยียบลงมาเต็มๆ บนเท้าของตัวเอง เขาสะดุ้งแต่ก็กัดฟัน และยกร่างสาวพาดบ่าแล้วแบกตรงไปยังห้องนอน
“ดี พ่อจะจัดชุดใหญ่ถวายเลย” คนตัวใหญ่ตะโกนพร้อมกับโยนร่างบางลงกลางเตียงแบบไม่ปรานี
