ธัช  ถูกพี่ชายตัวแสบไหว้วานให้ไปรับลูกสาวเพื่อนของมารดาแล้วพากลับบ้าน ยังไม่ทันได้ความกระจ่างว่าให้พาไปด้วยเหตุผลใด เขาก็ถูกขอให้ช่วยแต่งงานแทนอีก!

          นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เขาอาจจะถูกข้อหาพรากผู้เยาว์ เพราะเจ้าสาวเพิ่งพ้นวัยแตกเนื้อสาวมาได้ไม่นาน เธอไม่เรียกเขาว่าอา...ก็บุญโขแล้ว

          เอาเถอะ...ในฐานะที่เขาเป็นสุภาพบุรุษ ใจดี มีเมตตา และเห็นว่า ‘เด็กมันน่าเอ็นดู’ ป๋าธัชจึงอาสาแต่งงาน และสถาปนาตัวเองเป็นองครักษ์พิทักษ์สาวน้อย เพื่อรอวันเลื่อนขั้นเป็นเจ้าของหัวใจของ  ธารา

         “คุณธัชนี่”

         “พี่ ไหนเรียกหน่อยเร็ว”

         “ไม่เหมาะมั้งคะ”

         “เหมาะสิ... หรือน้ำอยากมีสามีแก่ๆ หือ” เขายกมือข้างหนึ่งขึ้นแตะตรงจมูกเล็กๆ อย่างมันเขี้ยว สัมผัสตรงปลายนิ้วบอกได้ว่าผิวกายของเธอเย็นไม่น้อยไปกว่ามือที่อยู่ในอุ้งมือของเขาเลย

         ภรรยาของเขากำลังเขิน... น่ารัก

         “ไม่ใช่นะคะ”

         “ก็พี่ยังไม่อยากแก่... เรียกพี่น่ะเหมาะสมที่สุด ไหนเรียกให้ชื่นใจหน่อยสิ พี่อยากได้ยิน”

          หือ... แทนตัวเองว่าพี่เลยเหรอ

         “ไม่งั้นไม่ปล่อยนะ จะนั่งทวงอยู่อย่างนี้แหละ”

         “พี่ธัช...”